καταφρονέω

Ancient Greek

Etymology

From κατα- (kata-, “downwards”) +‎ φρονέω (phronéō, “to think, to be arrogant”)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.pʰro.né.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.pʰroˈnɛ.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.ɸroˈne.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.froˈne.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.froˈne.o/

Verb

κᾰταφρονέω • (kataphronéō)

to look down on, think slightly of
- Herodotus, Histories 4.134
- Euripides, The Bacchae 199
- Lysias, Collected Works 12.78
- Plato, Apology 28C
- Plato, Gorgias 512C
- Xenophon, Cynegeticus 1.18
- Antiphanes Comicus, Unknown Work 43
- Menander, The Helmsmen 10
- Menander, The Woman From Boeotia 1
1. (with accusative) to regard slightly, despise
  - Herodotus, Histories 8.10
  - Euripides, The Bacchae 503
  - Thucydides, History of the Peloponnesian War 6.34
  - Thucydides, History of the Peloponnesian War 8.8
  - Plato, The Republic 556D
  - Xenophon, Hellenica 7.4.30
2. to be disdainful, deal contemptuously
  - Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.11
  - Aristotle, Rhetoric 1378B.15
  - Dionysius of Halicarnassus, Roman Antiquities 5.44
  - Euripides, The Bacchae 199
3. (with infinitive) to think contemptuously that..., to presume
  - Herodotus, Histories 1.66
  - Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.83
(with accusative, only in Ionic writers) to fix one's thoughts upon, aim at
- Herodotus, Histories 1.59
- Antiphanes Comicus, Archon 1.5
to come to one's senses
- Hippocrates, On the Sacred Disease 15
- Hippocrates, On the Nature of the Woman 3

Inflection

Present: καταφρονέω, καταφρονέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καταφρονέω	καταφρονέεις	καταφρονέει	καταφρονέετον	καταφρονέετον	καταφρονέομεν	καταφρονέετε	καταφρονέουσῐ(ν)
	subjunctive	καταφρονέω	καταφρονέῃς	καταφρονέῃ	καταφρονέητον	καταφρονέητον	καταφρονέωμεν	καταφρονέητε	καταφρονέωσῐ(ν)
	optative	καταφρονέοιμῐ	καταφρονέοις	καταφρονέοι	καταφρονέοιτον	καταφρονεοίτην	καταφρονέοιμεν	καταφρονέοιτε	καταφρονέοιεν
	imperative		καταφρόνεε	καταφρονεέτω	καταφρονέετον	καταφρονεέτων		καταφρονέετε	καταφρονεόντων
middle/ passive	indicative	καταφρονέομαι	καταφρονέῃ, καταφρονέει	καταφρονέεται	καταφρονέεσθον	καταφρονέεσθον	καταφρονεόμεθᾰ	καταφρονέεσθε	καταφρονέονται
	subjunctive	καταφρονέωμαι	καταφρονέῃ	καταφρονέηται	καταφρονέησθον	καταφρονέησθον	καταφρονεώμεθᾰ	καταφρονέησθε	καταφρονέωνται
	optative	καταφρονεοίμην	καταφρονέοιο	καταφρονέοιτο	καταφρονέοισθον	καταφρονεοίσθην	καταφρονεοίμεθᾰ	καταφρονέοισθε	καταφρονέοιντο
	imperative		καταφρονέου	καταφρονεέσθω	καταφρονέεσθον	καταφρονεέσθων		καταφρονέεσθε	καταφρονεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		καταφρονέειν				καταφρονέεσθαι
participle	m	καταφρονέων				καταφρονεόμενος
	f	καταφρονέουσᾰ				καταφρονεομένη
	n	καταφρονέον				καταφρονεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: καταφρονῶ, καταφρονοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καταφρονῶ	καταφρονεῖς	καταφρονεῖ	καταφρονεῖτον	καταφρονεῖτον	καταφρονοῦμεν	καταφρονεῖτε	καταφρονοῦσῐ(ν)
	subjunctive	καταφρονῶ	καταφρονῇς	καταφρονῇ	καταφρονῆτον	καταφρονῆτον	καταφρονῶμεν	καταφρονῆτε	καταφρονῶσῐ(ν)
	optative	καταφρονοίην, καταφρονοῖμῐ	καταφρονοίης, καταφρονοῖς	καταφρονοίη, καταφρονοῖ	καταφρονοῖτον, καταφρονοίητον	καταφρονοίτην, καταφρονοιήτην	καταφρονοῖμεν, καταφρονοίημεν	καταφρονοῖτε, καταφρονοίητε	καταφρονοῖεν, καταφρονοίησᾰν
	imperative		καταφρόνει	καταφρονείτω	καταφρονεῖτον	καταφρονείτων		καταφρονεῖτε	καταφρονούντων
middle/ passive	indicative	καταφρονοῦμαι	καταφρονεῖ, καταφρονῇ	καταφρονεῖται	καταφρονεῖσθον	καταφρονεῖσθον	καταφρονούμεθᾰ	καταφρονεῖσθε	καταφρονοῦνται
	subjunctive	καταφρονῶμαι	καταφρονῇ	καταφρονῆται	καταφρονῆσθον	καταφρονῆσθον	καταφρονώμεθᾰ	καταφρονῆσθε	καταφρονῶνται
	optative	καταφρονοίμην	καταφρονοῖο	καταφρονοῖτο	καταφρονοῖσθον	καταφρονοίσθην	καταφρονοίμεθᾰ	καταφρονοῖσθε	καταφρονοῖντο
	imperative		καταφρονοῦ	καταφρονείσθω	καταφρονεῖσθον	καταφρονείσθων		καταφρονεῖσθε	καταφρονείσθων
		active				middle/passive
infinitive		καταφρονεῖν				καταφρονεῖσθαι
participle	m	καταφρονῶν				καταφρονούμενος
	f	καταφρονοῦσᾰ				καταφρονουμένη
	n	καταφρονοῦν				καταφρονούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: κατεφρόνεον, κατεφρονεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κατεφρόνεον	κατεφρόνεες	κατεφρόνεε(ν)	κατεφρονέετον	κατεφρονεέτην	κατεφρονέομεν	κατεφρονέετε	κατεφρόνεον
middle/ passive	indicative	κατεφρονεόμην	κατεφρονέου	κατεφρονέετο	κατεφρονέεσθον	κατεφρονεέσθην	κατεφρονεόμεθᾰ	κατεφρονέεσθε	κατεφρονέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: κατεφρόνουν, κατεφρονούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κατεφρόνουν	κατεφρόνεις	κατεφρόνει	κατεφρονεῖτον	κατεφρονείτην	κατεφρονοῦμεν	κατεφρονεῖτε	κατεφρόνουν
middle/ passive	indicative	κατεφρονούμην	κατεφρονοῦ	κατεφρονεῖτο	κατεφρονεῖσθον	κατεφρονείσθην	κατεφρονούμεθᾰ	κατεφρονεῖσθε	κατεφρονοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: καταφρονήσω, καταφρονήσομαι, καταφρονηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καταφρονήσω	καταφρονήσεις	καταφρονήσει	καταφρονήσετον	καταφρονήσετον	καταφρονήσομεν	καταφρονήσετε	καταφρονήσουσῐ(ν)
active	optative	καταφρονήσοιμῐ	καταφρονήσοις	καταφρονήσοι	καταφρονήσοιτον	καταφρονησοίτην	καταφρονήσοιμεν	καταφρονήσοιτε	καταφρονήσοιεν
middle	indicative	καταφρονήσομαι	καταφρονήσῃ, καταφρονήσει	καταφρονήσεται	καταφρονήσεσθον	καταφρονήσεσθον	καταφρονησόμεθᾰ	καταφρονήσεσθε	καταφρονήσονται
middle	optative	καταφρονησοίμην	καταφρονήσοιο	καταφρονήσοιτο	καταφρονήσοισθον	καταφρονησοίσθην	καταφρονησοίμεθᾰ	καταφρονήσοισθε	καταφρονήσοιντο
passive	indicative	καταφρονηθήσομαι	καταφρονηθήσῃ	καταφρονηθήσεται	καταφρονηθήσεσθον	καταφρονηθήσεσθον	καταφρονηθησόμεθᾰ	καταφρονηθήσεσθε	καταφρονηθήσονται
passive	optative	καταφρονηθησοίμην	καταφρονηθήσοιο	καταφρονηθήσοιτο	καταφρονηθήσοισθον	καταφρονηθησοίσθην	καταφρονηθησοίμεθᾰ	καταφρονηθήσοισθε	καταφρονηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		καταφρονήσειν			καταφρονήσεσθαι		καταφρονηθήσεσθαι
participle	m	καταφρονήσων			καταφρονησόμενος		καταφρονηθησόμενος
	f	καταφρονήσουσᾰ			καταφρονησομένη		καταφρονηθησομένη
	n	καταφρονῆσον			καταφρονησόμενον		καταφρονηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: κατεφρόνησᾰ, κατεφρονησᾰ́μην, κατεφρονήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κατεφρόνησᾰ	κατεφρόνησᾰς	κατεφρόνησε(ν)	κατεφρονήσᾰτον	κατεφρονησᾰ́την	κατεφρονήσᾰμεν	κατεφρονήσᾰτε	κατεφρόνησᾰν
	subjunctive	καταφρονήσω	καταφρονήσῃς	καταφρονήσῃ	καταφρονήσητον	καταφρονήσητον	καταφρονήσωμεν	καταφρονήσητε	καταφρονήσωσῐ(ν)
	optative	καταφρονήσαιμῐ	καταφρονήσειᾰς, καταφρονήσαις	καταφρονήσειε(ν), καταφρονήσαι	καταφρονήσαιτον	καταφρονησαίτην	καταφρονήσαιμεν	καταφρονήσαιτε	καταφρονήσειᾰν, καταφρονήσαιεν
	imperative		καταφρόνησον	καταφρονησᾰ́τω	καταφρονήσᾰτον	καταφρονησᾰ́των		καταφρονήσᾰτε	καταφρονησᾰ́ντων
middle	indicative	κατεφρονησᾰ́μην	κατεφρονήσω	κατεφρονήσᾰτο	κατεφρονήσᾰσθον	κατεφρονησᾰ́σθην	κατεφρονησᾰ́μεθᾰ	κατεφρονήσᾰσθε	κατεφρονήσᾰντο
	subjunctive	καταφρονήσωμαι	καταφρονήσῃ	καταφρονήσηται	καταφρονήσησθον	καταφρονήσησθον	καταφρονησώμεθᾰ	καταφρονήσησθε	καταφρονήσωνται
	optative	καταφρονησαίμην	καταφρονήσαιο	καταφρονήσαιτο	καταφρονήσαισθον	καταφρονησαίσθην	καταφρονησαίμεθᾰ	καταφρονήσαισθε	καταφρονήσαιντο
	imperative		καταφρόνησαι	καταφρονησᾰ́σθω	καταφρονήσᾰσθον	καταφρονησᾰ́σθων		καταφρονήσᾰσθε	καταφρονησᾰ́σθων
passive	indicative	κατεφρονήθην	κατεφρονήθης	κατεφρονήθη	κατεφρονήθητον	κατεφρονηθήτην	κατεφρονήθημεν	κατεφρονήθητε	κατεφρονήθησᾰν
	subjunctive	καταφρονηθῶ	καταφρονηθῇς	καταφρονηθῇ	καταφρονηθῆτον	καταφρονηθῆτον	καταφρονηθῶμεν	καταφρονηθῆτε	καταφρονηθῶσῐ(ν)
	optative	καταφρονηθείην	καταφρονηθείης	καταφρονηθείη	καταφρονηθεῖτον, καταφρονηθείητον	καταφρονηθείτην, καταφρονηθειήτην	καταφρονηθεῖμεν, καταφρονηθείημεν	καταφρονηθεῖτε, καταφρονηθείητε	καταφρονηθεῖεν, καταφρονηθείησᾰν
	imperative		καταφρονήθητῐ	καταφρονηθήτω	καταφρονήθητον	καταφρονηθήτων		καταφρονήθητε	καταφρονηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		καταφρονῆσαι			καταφρονήσᾰσθαι		καταφρονηθῆναι
participle	m	καταφρονήσᾱς			καταφρονησᾰ́μενος		καταφρονηθείς
	f	καταφρονήσᾱσᾰ			καταφρονησᾰμένη		καταφρονηθεῖσᾰ
	n	καταφρονῆσᾰν			καταφρονησᾰ́μενον		καταφρονηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: καταπεφρόνηκᾰ, καταπεφρόνημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καταπεφρόνηκᾰ	καταπεφρόνηκᾰς	καταπεφρόνηκε(ν)	καταπεφρονήκᾰτον	καταπεφρονήκᾰτον	καταπεφρονήκᾰμεν	καταπεφρονήκᾰτε	καταπεφρονήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	καταπεφρονήκω	καταπεφρονήκῃς	καταπεφρονήκῃ	καταπεφρονήκητον	καταπεφρονήκητον	καταπεφρονήκωμεν	καταπεφρονήκητε	καταπεφρονήκωσῐ(ν)
	optative	καταπεφρονήκοιμῐ, καταπεφρονηκοίην	καταπεφρονήκοις, καταπεφρονηκοίης	καταπεφρονήκοι, καταπεφρονηκοίη	καταπεφρονήκοιτον	καταπεφρονηκοίτην	καταπεφρονήκοιμεν	καταπεφρονήκοιτε	καταπεφρονήκοιεν
	imperative		καταπεφρόνηκε	καταπεφρονηκέτω	καταπεφρονήκετον	καταπεφρονηκέτων		καταπεφρονήκετε	καταπεφρονηκόντων
middle/ passive	indicative	καταπεφρόνημαι	καταπεφρόνησαι	καταπεφρόνηται	καταπεφρόνησθον	καταπεφρόνησθον	καταπεφρονήμεθᾰ	καταπεφρόνησθε	καταπεφρόνηνται
	subjunctive	καταπεφρονημένος ὦ	καταπεφρονημένος ᾖς	καταπεφρονημένος ᾖ	καταπεφρονημένω ἦτον	καταπεφρονημένω ἦτον	καταπεφρονημένοι ὦμεν	καταπεφρονημένοι ἦτε	καταπεφρονημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	καταπεφρονημένος εἴην	καταπεφρονημένος εἴης	καταπεφρονημένος εἴη	καταπεφρονημένοι εἴητον/εἶτον	καταπεφρονημένω εἰήτην/εἴτην	καταπεφρονημένοι εἴημεν/εἶμεν	καταπεφρονημένοι εἴητε/εἶτε	καταπεφρονημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		καταπεφρόνησο	καταπεφρονήσθω	καταπεφρόνησθον	καταπεφρονήσθων		καταπεφρόνησθε	καταπεφρονήσθων
		active				middle/passive
infinitive		καταπεφρονηκέναι				καταπεφρονῆσθαι
participle	m	καταπεφρονηκώς				καταπεφρονημένος
	f	καταπεφρονηκυῖᾰ				καταπεφρονημένη
	n	καταπεφρονηκός				καταπεφρονημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

καταφρονητής (kataphronētḗs)