υπουργός

From Ancient Greek ὑπουργός (hupourgós, “servant, helper”), from ὑπό (hupó, “under”) + ἔργον (ἔrgon, “work”). The modern sense is a semantic loan from Italian ministro.

• IPA^(key): /ipuɾˈɣos/
• Hyphenation: υ‧πουρ‧γός

υπουργός • (ypourgós) m or f (plural υπουργοί)

1. (government) minister, secretary (politician who heads a ministry or department)

   Ο υπουργός' υγείας παραιτήθηκε μετά το σκάνδαλο. ― O ypourgós' ygeías paraitíthike metá to skándalo. ― The health minister resigned after the scandal.

• υπουργίνα f (ypourgína, “female minister”) (colloquial)

• υπουργείο n (ypourgeío, “ministry, department”)
• υπουργία f (ypourgía, “ministry”)
• υπουργικός (ypourgikós, “ministerial”)
• πρωθυπουργός m (prothypourgós, “prime minister”)
• υφυπουργός m (yfypourgós, “deputy minister, undersecretary”)