υπακούω

See also: ὑπακούω

Greek

Etymology

From Ancient Greek ὑπακούω (hupakoúō).

Verb

υπακούω • (ypakoúo) (simple past υπάκουσα)

  1. obey, comply, be obedient

Conjugation
υπακούω (active forms only)
Active voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤
1 sg υπακούω υπακούσω
2 sg υπακούς, {υπακούεις}1 υπακούσεις
3 sg υπακούει υπακούσει
1 pl υπακούμε, {υπακούομε}, (υπακούουμε) υπακούσουμε, [‑ομε]
2 pl υπακούτε, {υπακούετε} υπακούσετε
3 pl υπακούν(ε), {υπακούουν} υπακούσουν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤
1 sg υπάκουγα υπάκουσα
2 sg υπάκουγες υπάκουσες
3 sg υπάκουγε υπάκουσε
1 pl υπακούγαμε υπακούσαμε
2 pl υπακούγατε υπακούσατε
3 pl υπάκουγαν, υπακούγαν(ε) υπάκουσαν, υπακούσαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤
1 sg θα υπακούω ➤ θα υπακούσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα υπακούς / {υπακούεις}, … θα υπακούσεις, …
Perfect aspect ➤
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … υπακούσει
Past perfect ➤   είχα, είχες, … υπακούσει
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … υπακούσει
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg υπάκουγε υπάκουσε
2 pl υπακούτε υπακούστε
Other forms
Active present participle ➤   υπακούγοντας, {υπακούοντας}1 ➤
Active perfect participle ➤   έχοντας υπακούσει ➤
Passive perfect particple ➤ ➤
Nonfinite form ➤   υπακούσει
Notes  
 
Appendix:Greek verbs		  1. Rare forms like {υπακούεις} after the ancient ὑπακούω are found in literature and dialectal speech.
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.