υπαγορεύω

Greek

Verb

υπαγορεύω • (ypagorévo) (simple past υπαγόρευσα)

  1. dictate

Conjugation
υπαγορεύω
Present → Imperfect → Continuous future → Continuous subjunctive → Imperative →
1s  υπαγορεύω υπαγόρευα θα υπαγορεύω να υπαγορεύω
2s  υπαγορεύεις υπαγόρευες θα υπαγορεύεις να υπαγορεύεις υπαγόρευε
3s  υπαγορεύει υπαγόρευε θα υπαγορεύει να υπαγορεύει
1p  υπαγορεύουμε,  υπαγορεύομε υπαγορεύαμε θα υπαγορεύουμε,  υπαγορεύομε να υπαγορεύουμε,  υπαγορεύομε
2p  υπαγορεύετε υπαγορεύατε θα υπαγορεύετε να υπαγορεύετε υπαγορεύετε
3p  υπαγορεύουν,  υπαγορεύουνε υπαγόρευαν,  υπαγορεύαν,  υπαγορεύανε θα υπαγορεύουν,  υπαγορεύουνε να υπαγορεύουν,  υπαγορεύουνε
Dependent † Simple past → Simple future → Simple subjunctive → Imperative →
1s  υπαγορεύσω υπαγόρευσα θα υπαγορεύσω να υπαγορεύσω
2s  υπαγορεύσεις υπαγόρευσες θα υπαγορεύσεις να υπαγορεύσεις υπαγόρευσε
3s  υπαγορεύσει υπαγόρευσε θα υπαγορεύσει να υπαγορεύσει
1p  υπαγορεύσουμε,  υπαγορεύσομε υπαγορεύσαμε θα υπαγορεύσουμε,  υπαγορεύσομε να υπαγορεύσουμε,  υπαγορεύσομε
2p  υπαγορεύσετε υπαγορεύσατε θα υπαγορεύσετε να υπαγορεύσετε υπαγορεύστε,  υπαγορεύτε
3p  υπαγορεύσουν,  υπαγορεύσουνε υπαγόρευσαν,  υπαγορεύσαν,  υπαγορεύσανε θα υπαγορεύσουν,  υπαγορεύσουνε να υπαγορεύσουν,  υπαγορεύσουνε
Perfect → Pluperfect → Future perfect → Subjunctive →
1s  έχω υπαγορεύσει είχα υπαγορεύσει θα έχω υπαγορεύσει να έχω υπαγορεύσει
2s  έχεις υπαγορεύσει είχες υπαγορεύσει θα έχεις υπαγορεύσει να έχεις υπαγορεύσει έχε υπαγορευμένο
3s  έχει υπαγορεύσει είχε υπαγορεύσει θα έχει υπαγορεύσει να έχει υπαγορεύσει
1p  έχουμε υπαγορεύσει είχαμε υπαγορεύσει θα έχουμε υπαγορεύσει να έχουμε υπαγορεύσει
2p  έχετε υπαγορεύσει είχατε υπαγορεύσει θα έχετε υπαγορεύσει να έχετε υπαγορεύσει έχετε υπαγορευμένο
3p  έχουν υπαγορεύσει είχαν υπαγορεύσει θα έχουν υπαγορεύσει να έχουν υπαγορεύσει
Alternative* perfect:  έχω (έχεις, έχει, έχουμε, έχετε, έχουν) υπαγορευμένο
pluperfect:    είχα (είχες, είχε , είχαμε, είχατε, είχαν) υπαγορευμένο
future perfect:    θα έχω (θα έχεις, θα έχει, θα έχουμε, θα έχετε, θα έχουν) υπαγορευμένο
subjunctive:    να έχω (να έχεις, να έχει, να έχουμε, να έχετε, να έχουν) υπαγορευμένο
Participle:   υπαγορεύοντας Non-finite ‡   υπαγορεύσει 17, 1a
    This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existent. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency.
†   The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms.
‡   The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω (écho) it produces perfect tense forms.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.