τρόμος

Greek

Etymology

From Ancient Greek τρόμος (trómos, “trembling, quaking, quivering”).

Noun

τρόμος • (trómos) m (uncountable)

  1. terror, extreme fear
  2. (medicine) trembling, tremor

Declension
Declension of τρόμος (trómos)
singular
nominative τρόμος •
genitive τρόμου •
accusative τρόμο •
vocative τρόμε •
  • άτρομος (átromos, “not frightened”)
  • ατρόμαχτος (atrómachtos, “not frightened”)
  • έντρομος (éntromos, “very frightened”)
  • κατατρομαγμένος (katatromagménos, participle)
  • κατατρομάζω (katatromázo, “frighten very much”)
  • ο φόβος και ο τρόμος (o fóvos kai o trómos)
  • περίτρομος (perítromos, “very frightened”)
  • τρόμαγμα n (trómagma, “fright”)
  • τρομαγμένος (tromagménos, “frightened”)
  • τρομάζω (tromázo, “to frighten, to be frightened”)
  • τρομακτικός (tromaktikós, “frightening”), τρομαχτικός (tromachtikós)
  • τρομάρα f (tromára, “extreme terror”)
  • τρομερός (tromerós, “terrible”)
  • τρομοκρατημένος (tromokratiménos, “terrified”)
  • τρομοκράτης m (tromokrátis, “terrorist”)
  • τρομοκράτισσα f (tromokrátissa, “terrorist”)
  • τρομοκράτηση f (tromokrátisi, “terrorising, bullying”)
  • τρομοκρατία f (tromokratía, “terrorism”)
  • τρομοκρατικός (tromokratikós, “terrorist”)
  • τρομοκρατώ (tromokrató, “to terrify, to bully, to terrorise”)
  • τρομοκρατούμαι (tromokratoúmai, “to be terrified”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.