τεύχω

Ancient Greek

Etymology

Thematicized formation from Proto-Indo-European *dʰéwgʰti, root present of *dʰewgʰ-. Related to τυγχάνω (tunkhánō), which is from a different present stem and with which it shares some forms.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /těu̯.kʰɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈteʍ.kʰo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈteɸ.xo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈtef.xo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈtef.xo/

Verb

τεύχω • (teúkhō)

to make, do, fashion, perform
to cause, prepare

Inflection

Present: τεύχω, τεύχομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τεύχω	τεύχεις	τεύχει	τεύχετον	τεύχετον	τεύχομεν	τεύχετε	τεύχουσῐ(ν)
	subjunctive	τεύχω	τεύχῃς	τεύχῃ	τεύχητον	τεύχητον	τεύχωμεν	τεύχητε	τεύχωσῐ(ν)
	optative	τεύχοιμῐ	τεύχοις	τεύχοι	τεύχοιτον	τευχοίτην	τεύχοιμεν	τεύχοιτε	τεύχοιεν
	imperative		τεῦχε	τευχέτω	τεύχετον	τευχέτων		τεύχετε	τευχόντων
middle/ passive	indicative	τεύχομαι	τεύχῃ, τεύχει	τεύχεται	τεύχεσθον	τεύχεσθον	τευχόμεθᾰ	τεύχεσθε	τεύχονται
	subjunctive	τεύχωμαι	τεύχῃ	τεύχηται	τεύχησθον	τεύχησθον	τευχώμεθᾰ	τεύχησθε	τεύχωνται
	optative	τευχοίμην	τεύχοιο	τεύχοιτο	τεύχοισθον	τευχοίσθην	τευχοίμεθᾰ	τεύχοισθε	τεύχοιντο
	imperative		τεύχου	τευχέσθω	τεύχεσθον	τευχέσθων		τεύχεσθε	τευχέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τεύχειν				τεύχεσθαι
participle	m	τεύχων				τευχόμενος
	f	τεύχουσᾰ				τευχομένη
	n	τεῦχον				τευχόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔτευχον, ἐτευχόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτευχον	ἔτευχες	ἔτευχε(ν)	ἐτεύχετον	ἐτευχέτην	ἐτεύχομεν	ἐτεύχετε	ἔτευχον
middle/ passive	indicative	ἐτευχόμην	ἐτεύχου	ἐτεύχετο	ἐτεύχεσθον	ἐτευχέσθην	ἐτευχόμεθᾰ	ἐτεύχεσθε	ἐτεύχοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: τεύξω, τεύξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τεύξω	τεύξεις	τεύξει	τεύξετον	τεύξετον	τεύξομεν	τεύξετε	τεύξουσῐ(ν)
active	optative	τεύξοιμῐ	τεύξοις	τεύξοι	τεύξοιτον	τευξοίτην	τεύξοιμεν	τεύξοιτε	τεύξοιεν
middle	indicative	τεύξομαι	τεύξῃ, τεύξει	τεύξεται	τεύξεσθον	τεύξεσθον	τευξόμεθᾰ	τεύξεσθε	τεύξονται
middle	optative	τευξοίμην	τεύξοιο	τεύξοιτο	τεύξοισθον	τευξοίσθην	τευξοίμεθᾰ	τεύξοισθε	τεύξοιντο
		active			middle
infinitive		τεύξειν			τεύξεσθαι
participle	m	τεύξων			τευξόμενος
	f	τεύξουσᾰ			τευξομένη
	n	τεῦξον			τευξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: τετεύξομαι (passive sense, Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	τετεύξομαι	τετεύξῃ, τετεύξει	τετεύξεται	τετεύξεσθον	τετεύξεσθον	τετευξόμεθᾰ	τετεύξεσθε	τετεύξονται
middle	optative	τετευξοίμην	τετεύξοιο	τετεύξοιτο	τετεύξοισθον	τετευξοίσθην	τετευξοίμεθᾰ	τετεύξοισθε	τετεύξοιντο
					middle
infinitive					τετεύξεσθαι
participle	m				τετευξόμενος
	f				τετευξομένη
	n				τετευξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔτευξᾰ, ἐτευξᾰ́μην, ἐτύχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτευξᾰ	ἔτευξᾰς	ἔτευξε(ν)	ἐτεύξᾰτον	ἐτευξᾰ́την	ἐτεύξᾰμεν	ἐτεύξᾰτε	ἔτευξᾰν
	subjunctive	τεύξω	τεύξῃς	τεύξῃ	τεύξητον	τεύξητον	τεύξωμεν	τεύξητε	τεύξωσῐ(ν)
	optative	τεύξαιμῐ	τεύξειᾰς, τεύξαις	τεύξειε(ν), τεύξαι	τεύξαιτον	τευξαίτην	τεύξαιμεν	τεύξαιτε	τεύξειᾰν, τεύξαιεν
	imperative		τεῦξον	τευξᾰ́τω	τεύξᾰτον	τευξᾰ́των		τεύξᾰτε	τευξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐτευξᾰ́μην	ἐτεύξω	ἐτεύξᾰτο	ἐτεύξᾰσθον	ἐτευξᾰ́σθην	ἐτευξᾰ́μεθᾰ	ἐτεύξᾰσθε	ἐτεύξᾰντο
	subjunctive	τεύξωμαι	τεύξῃ	τεύξηται	τεύξησθον	τεύξησθον	τευξώμεθᾰ	τεύξησθε	τεύξωνται
	optative	τευξαίμην	τεύξαιο	τεύξαιτο	τεύξαισθον	τευξαίσθην	τευξαίμεθᾰ	τεύξαισθε	τεύξαιντο
	imperative		τεῦξαι	τευξᾰ́σθω	τεύξᾰσθον	τευξᾰ́σθων		τεύξᾰσθε	τευξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐτύχθην	ἐτύχθης	ἐτύχθη	ἐτύχθητον	ἐτυχθήτην	ἐτύχθημεν	ἐτύχθητε	ἐτύχθησᾰν
	subjunctive	τυχθῶ	τυχθῇς	τυχθῇ	τυχθῆτον	τυχθῆτον	τυχθῶμεν	τυχθῆτε	τυχθῶσῐ(ν)
	optative	τυχθείην	τυχθείης	τυχθείη	τυχθεῖτον, τυχθείητον	τυχθείτην, τυχθειήτην	τυχθεῖμεν, τυχθείημεν	τυχθεῖτε, τυχθείητε	τυχθεῖεν, τυχθείησᾰν
	imperative		τύχθητῐ	τυχθήτω	τύχθητον	τυχθήτων		τύχθητε	τυχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		τεῦξαι			τεύξᾰσθαι		τυχθῆναι
participle	m	τεύξᾱς			τευξᾰ́μενος		τυχθείς
	f	τεύξᾱσᾰ			τευξᾰμένη		τυχθεῖσᾰ
	n	τεῦξᾰν			τευξᾰ́μενον		τυχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: τέτυκον, τετυκόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέτυκον	τέτυκες	τέτυκε(ν)	τετύκετον	τετυκέτην	τετύκομεν	τετύκετε	τέτυκον
	subjunctive	τετύκω, τετύκωμῐ	τετύκῃς, τετύκῃσθᾰ	τετύκῃ, τετύκῃσῐ	τετύκητον	τετύκητον	τετύκωμεν	τετύκητε	τετύκωσῐ(ν)
	optative	τετύκοιμῐ	τετύκοις/τετύκοισθᾰ	τετύκοι	τετυκεῖτον	τετυκείτην	τετυκεῖμεν	τετυκεῖτε	τετυκεῖεν
	imperative		τέτυκε	τετυκέτω	τετύκετον	τετυκέτων		τετύκετε	τετυκόντων
middle	indicative	τετυκόμην	τετύκεο	τετύκετο	τετύκεσθον	τετυκέσθην	τετυκόμε(σ)θᾰ	τετύκεσθε	τετύκοντο
	subjunctive	τετύκωμαι, τετυκώμαιμῐ	τετύκηαι, τετύκηαι	τετύκηται, τετυκήταισῐ	τετύκησθον	τετύκησθον	τετυκώμε(σ)θᾰ	τετύκησθε	τετύκωνται
	optative	τετυκοίμην	τετύκοιο	τετύκοιτο	τετύκοισθον	τετυκοίσθην	τετυκοίμε(σ)θᾰ	τετύκοισθε	τετυκοίᾰτο
	imperative		τετύκεο	τετυκέσθω	τετύκεσθον	τετυκέσθων		τετύκεσθε	τετυκέσθων
		active			middle
infinitive		τετυκεῖν/τετυκέμεν(αι)			τετυκέσθαι
participle	m	τετυκών			τετυκόμενος
	f	τετυκοῦσᾰ			τετυκομένη
	n	τετυκόν			τετυκόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: τέτευχᾰ, τέτευγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέτευχᾰ	τέτευχᾰς	τέτευχε(ν)	τετεύχᾰτον	τετεύχᾰτον	τετεύχᾰμεν	τετεύχᾰτε	τετεύχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τετεύχω	τετεύχῃς	τετεύχῃ	τετεύχητον	τετεύχητον	τετεύχωμεν	τετεύχητε	τετεύχωσῐ(ν)
	optative	τετεύχοιμῐ, τετευχοίην	τετεύχοις, τετευχοίης	τετεύχοι, τετευχοίη	τετεύχοιτον	τετευχοίτην	τετεύχοιμεν	τετεύχοιτε	τετεύχοιεν
	imperative		τέτευχε	τετευχέτω	τετεύχετον	τετευχέτων		τετεύχετε	τετευχόντων
middle/ passive	indicative	τέτευγμαι	τέτευξαι	τέτευκται	τέτευχθον	τέτευχθον	τετεύγμεθᾰ	τέτευχθε	τετεύχᾰται
	subjunctive	τετευγμένος ὦ	τετευγμένος ᾖς	τετευγμένος ᾖ	τετευγμένω ἦτον	τετευγμένω ἦτον	τετευγμένοι ὦμεν	τετευγμένοι ἦτε	τετευγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τετευγμένος εἴην	τετευγμένος εἴης	τετευγμένος εἴη	τετευγμένοι εἴητον/εἶτον	τετευγμένω εἰήτην/εἴτην	τετευγμένοι εἴημεν/εἶμεν	τετευγμένοι εἴητε/εἶτε	τετευγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τέτευξο	τετεύχθω	τέτευχθον	τετεύχθων		τέτευχθε	τετεύχθων
		active				middle/passive
infinitive		τετευχέναι				τετεῦχθαι
participle	m	τετευχώς				τετευγμένος
	f	τετευχυῖᾰ				τετευγμένη
	n	τετευχός				τετευγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: τέτυχᾰ, τέτυγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέτυχᾰ	τέτυχᾰς	τέτυχε(ν)	τετύχᾰτον	τετύχᾰτον	τετύχᾰμεν	τετύχᾰτε	τετύχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τετύχω	τετύχῃς	τετύχῃ	τετύχητον	τετύχητον	τετύχωμεν	τετύχητε	τετύχωσῐ(ν)
	optative	τετύχοιμῐ, τετυχοίην	τετύχοις, τετυχοίης	τετύχοι, τετυχοίη	τετύχοιτον	τετυχοίτην	τετύχοιμεν	τετύχοιτε	τετύχοιεν
	imperative		τέτυχε	τετυχέτω	τετύχετον	τετυχέτων		τετύχετε	τετυχόντων
middle/ passive	indicative	τέτυγμαι	τέτυξαι	τέτυκται	τέτυχθον	τέτυχθον	τετύγμεθᾰ	τέτυχθε	τετύχᾰται
	subjunctive	τετυγμένος ὦ	τετυγμένος ᾖς	τετυγμένος ᾖ	τετυγμένω ἦτον	τετυγμένω ἦτον	τετυγμένοι ὦμεν	τετυγμένοι ἦτε	τετυγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τετυγμένος εἴην	τετυγμένος εἴης	τετυγμένος εἴη	τετυγμένοι εἴητον/εἶτον	τετυγμένω εἰήτην/εἴτην	τετυγμένοι εἴημεν/εἶμεν	τετυγμένοι εἴητε/εἶτε	τετυγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τέτυξο	τετύχθω	τέτυχθον	τετύχθων		τέτυχθε	τετύχθων
		active				middle/passive
infinitive		τετυχέναι				τετῦχθαι
participle	m	τετυχώς				τετυγμένος
	f	τετυχυῖᾰ				τετυγμένη
	n	τετυχός				τετυγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐτετεύχειν, ἐτετεύγμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτετεύχειν, ἐτετεύχη	ἐτετεύχεις, ἐτετεύχης	ἐτετεύχει(ν)	ἐτετεύχετον	ἐτετευχέτην	ἐτετεύχεμεν	ἐτετεύχετε	ἐτετεύχεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐτετεύγμην	ἐτέτευξο	ἐτέτευκτο	ἐτέτευχθον	ἐτετεύχθην	ἐτετεύγμεθᾰ	ἐτέτευχθε	ἐτετεύχᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐτετύχειν, ἐτετύγμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτετύχειν, ἐτετύχη	ἐτετύχεις, ἐτετύχης	ἐτετύχει(ν)	ἐτετύχετον	ἐτετυχέτην	ἐτετύχεμεν	ἐτετύχετε	ἐτετύχεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐτετύγμην	ἐτέτυξο	ἐτέτυκτο	ἐτέτυχθον	ἐτετύχθην	ἐτετύγμεθᾰ	ἐτέτυχθε	ἐτετύχᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: τετεύχειν, τετεύγμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τετεύχειν, τετεύχη	τετεύχεις, τετεύχης	τετεύχει(ν)	τετεύχετον	τετευχέτην	τετεύχεμεν	τετεύχετε	τετεύχεσᾰν
middle/ passive	indicative	τετεύγμην	τέτευξο	τέτευκτο	τέτευχθον	τετεύχθην	τετεύγμεθᾰ	τέτευχθε	τετεύχᾰτο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: τετύχειν, τετύγμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τετύχειν, τετύχη	τετύχεις, τετύχης	τετύχει(ν)	τετύχετον	τετυχέτην	τετύχεμεν	τετύχετε	τετύχεσᾰν
middle/ passive	indicative	τετύγμην	τέτυξο	τέτυκτο	τέτυχθον	τετύχθην	τετύγμεθᾰ	τέτυχθε	τετύχᾰτο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.