συνταγματάρχης
Ancient Greek
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /syn.taŋ.ma.tár.kʰɛːs/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /syn.taɡ.maˈtar.kʰes/
- (4th CE Koine) IPA(key): /syn.taɣ.maˈtar.xis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /syn.taɣ.maˈtar.çis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /sin.daɣ.maˈtar.çis/
Noun
σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχης • (suntagmatárkhēs) m (genitive σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχου); first declension
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχης ho suntagmatárkhēs |
τὼ σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχᾱ tṑ suntagmatárkhā |
οἱ σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχαι hoi suntagmatárkhai | ||||||||||
| Genitive | τοῦ σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχου toû suntagmatárkhou |
τοῖν σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχαιν toîn suntagmatárkhain |
τῶν σῠντᾰγμᾰτᾰρχῶν tôn suntagmatarkhôn | ||||||||||
| Dative | τῷ σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχῃ tôi suntagmatárkhēi |
τοῖν σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχαιν toîn suntagmatárkhain |
τοῖς σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχαις toîs suntagmatárkhais | ||||||||||
| Accusative | τὸν σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχην tòn suntagmatárkhēn |
τὼ σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχᾱ tṑ suntagmatárkhā |
τοὺς σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχᾱς toùs suntagmatárkhās | ||||||||||
| Vocative | σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχη suntagmatárkhē |
σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχᾱ suntagmatárkhā |
σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχαι suntagmatárkhai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Derived terms
- σῠντᾰγμᾰτᾰρχέω (suntagmatarkhéō)
- σῠντᾰγμᾰτᾰρχῐ́ᾱ (suntagmatarkhíā)
Descendants
- Greek: συνταγματάρχης (syntagmatárchis)
- English: syntagmatarchis
- Latin: syntagmatarchēs, -a
- English: syntagmatarch
References
- συνταγματάρχης in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- συνταγματάρχης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Greek
Etymology
From Koine Greek σύνταγμα (súntagma, “body of troops”) + (-άρχης (-árkhēs) < ἄρχω (árkhō, “to lead”))
Noun
συνταγματάρχης • (syntagmatárchis) m or f (plural συνταγματάρχες)
Declension
declension of συνταγματάρχης
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | συνταγματάρχης • | συνταγματάρχες • |
| genitive | συνταγματάρχη • | συνταγματαρχών • |
| accusative | συνταγματάρχη • | συνταγματάρχες • |
| vocative | συνταγματάρχη • | συνταγματάρχες • |
Related terms
- σύνταγμα n (sýntagma, “regiment”)
See also
Greek army ranks:
- OR-1: στρατιώτης m (stratiótis, “private”)
- OR-1: στρατιωτίνα f (stratiotína, “private”)
- OR-3: υποδεκανέας m or f (ypodekanéas, “lance corporal”)
- OR-4: δεκανέας m or f (dekanéas, “corporal”)
- OR-5: έφεδρος λοχίας m (éfedros lochías, “reserve sergeant”)
- OR-5: έφεδρη λοχίας f (éfedri lochías, “reserve sergeant”)
- OR-6: μόνιμος λοχίας m (mónimos lochías, “reserve sergeant”)
- OR-6: μόνιμη λοχίας f (mónimi lochías, “reserve sergeant”)
- OR-7: επιλοχίας m (epilochías, “staff sergeant”)
- OR-8: αρχιλοχίας m or f (archilochías, “company sergeant major, warrant officer class 2”)
- OR-9: ανθυπασπιστής m or f (anthypaspistís, “regimental sergeant major, warrant officer class 1”)
- OF-1: ανθυπολοχαγός m or f (anthypolochagós, “second lieutenant, subaltern”)
- OF-1: υπολοχαγός m or f (ypolochagós, “lieutenant”)
- OF-2: λοχαγός m or f (lochagós, “captain”)
- OF-3: ταγματάρχης m or f (tagmatárchis, “major”)
- OF-4: αντισυνταγματάρχης m or f (antisyntagmatárchis, “lieutenant colonel”)
- OF-5: συνταγματάρχης m or f (syntagmatárchis, “colonel”)
- OF-6: ταξίαρχος m or f (taxíarchos, “brigadier, brigadier general”)
- OF-7: υποστράτηγος m (ypostrátigos, “major general”)
- OF-8: αντιστράτηγος m (antistrátigos, “lieutenant general”)
- OF-9: στρατηγός m (stratigós, “general”)
- OF-10: στρατάρχης m (stratárchis, “field marshal”)
- see also: Appendix:Greek military ranks
Further reading
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.