σταθερός

Greek

σταθερός • (statherós) m (feminine σταθερή, neuter σταθερό)

declension of σταθερός

number case / gender	singular			plural
number case / gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	σταθερός	σταθερή	σταθερό	σταθεροί	σταθερές	σταθερά
genitive	σταθερού	σταθερής	σταθερού	σταθερών	σταθερών	σταθερών
accusative	σταθερό	σταθερή	σταθερό	σταθερούς	σταθερές	σταθερά
vocative	σταθερέ	σταθερή	σταθερό	σταθεροί	σταθερές	σταθερά
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο σταθερός, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο σταθερός (o pio statherós), etc.)
notes	σταθερά: learned form of the feminine

degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
comparative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	σταθερότερος	σταθερότερη	σταθερότερο	σταθερότεροι	σταθερότερες	σταθερότερα
genitive	σταθερότερου	σταθερότερης	σταθερότερου	σταθερότερων	σταθερότερων	σταθερότερων
accusative	σταθερότερο	σταθερότερη	σταθερότερο	σταθερότερους	σταθερότερες	σταθερότερα
vocative	σταθερότερε	σταθερότερη	σταθερότερο	σταθερότεροι	σταθερότερες	σταθερότερα
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο σταθερότερος", etc)
absolute superlative	singular			plural
absolute superlative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	σταθερότατος	σταθερότατη	σταθερότατο	σταθερότατοι	σταθερότατες	σταθερότατα
genitive	σταθερότατου	σταθερότατης	σταθερότατου	σταθερότατων	σταθερότατων	σταθερότατων
accusative	σταθερότατο	σταθερότατη	σταθερότατο	σταθερότατους	σταθερότατες	σταθερότατα
vocative	σταθερότατε	σταθερότατη	σταθερότατο	σταθερότατοι	σταθερότατες	σταθερότατα

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.