σκανδαλίζω

Ancient Greek

Etymology

From σκάνδαλον (skándalon) +‎ -ίζω (-ízō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /skan.da.líz.dɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /skan.daˈli.zo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /skan.daˈli.zo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /skan.daˈli.zo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /skan.daˈli.zo/

Verb

σκανδαλίζω • (skandalízō)

to snare, cause to stumble
to give offense

Inflection

Present: σκᾰνδᾰλῐ́ζω, σκᾰνδᾰλῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σκᾰνδᾰλῐ́ζω	σκᾰνδᾰλῐ́ζεις	σκᾰνδᾰλῐ́ζει	σκᾰνδᾰλῐ́ζετον	σκᾰνδᾰλῐ́ζετον	σκᾰνδᾰλῐ́ζομεν	σκᾰνδᾰλῐ́ζετε	σκᾰνδᾰλῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	σκᾰνδᾰλῐ́ζω	σκᾰνδᾰλῐ́ζῃς	σκᾰνδᾰλῐ́ζῃ	σκᾰνδᾰλῐ́ζητον	σκᾰνδᾰλῐ́ζητον	σκᾰνδᾰλῐ́ζωμεν	σκᾰνδᾰλῐ́ζητε	σκᾰνδᾰλῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	σκᾰνδᾰλῐ́ζοιμῐ	σκᾰνδᾰλῐ́ζοις	σκᾰνδᾰλῐ́ζοι	σκᾰνδᾰλῐ́ζοιτον	σκᾰνδᾰλῐζοίτην	σκᾰνδᾰλῐ́ζοιμεν	σκᾰνδᾰλῐ́ζοιτε	σκᾰνδᾰλῐ́ζοιεν
	imperative		σκᾰνδᾰ́λῐζε	σκᾰνδᾰλῐζέτω	σκᾰνδᾰλῐ́ζετον	σκᾰνδᾰλῐζέτων		σκᾰνδᾰλῐ́ζετε	σκᾰνδᾰλῐζόντων
middle/ passive	indicative	σκᾰνδᾰλῐ́ζομαι	σκᾰνδᾰλῐ́ζῃ, σκᾰνδᾰλῐ́ζει	σκᾰνδᾰλῐ́ζεται	σκᾰνδᾰλῐ́ζεσθον	σκᾰνδᾰλῐ́ζεσθον	σκᾰνδᾰλῐζόμεθᾰ	σκᾰνδᾰλῐ́ζεσθε	σκᾰνδᾰλῐ́ζονται
	subjunctive	σκᾰνδᾰλῐ́ζωμαι	σκᾰνδᾰλῐ́ζῃ	σκᾰνδᾰλῐ́ζηται	σκᾰνδᾰλῐ́ζησθον	σκᾰνδᾰλῐ́ζησθον	σκᾰνδᾰλῐζώμεθᾰ	σκᾰνδᾰλῐ́ζησθε	σκᾰνδᾰλῐ́ζωνται
	optative	σκᾰνδᾰλῐζοίμην	σκᾰνδᾰλῐ́ζοιο	σκᾰνδᾰλῐ́ζοιτο	σκᾰνδᾰλῐ́ζοισθον	σκᾰνδᾰλῐζοίσθην	σκᾰνδᾰλῐζοίμεθᾰ	σκᾰνδᾰλῐ́ζοισθε	σκᾰνδᾰλῐ́ζοιντο
	imperative		σκᾰνδᾰλῐ́ζου	σκᾰνδᾰλῐζέσθω	σκᾰνδᾰλῐ́ζεσθον	σκᾰνδᾰλῐζέσθων		σκᾰνδᾰλῐ́ζεσθε	σκᾰνδᾰλῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σκᾰνδᾰλῐ́ζειν				σκᾰνδᾰλῐ́ζεσθαι
participle	m	σκᾰνδᾰλῐ́ζων				σκᾰνδᾰλῐζόμενος
	f	σκᾰνδᾰλῐ́ζουσᾰ				σκᾰνδᾰλῐζομένη
	n	σκᾰνδᾰλῐ́ζον				σκᾰνδᾰλῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: σκᾰνδᾰ́λῐζον, σκᾰνδᾰλῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σκᾰνδᾰ́λῐζον	σκᾰνδᾰ́λῐζες	σκᾰνδᾰ́λῐζε(ν)	σκᾰνδᾰλῐ́ζετον	σκᾰνδᾰλῐζέτην	σκᾰνδᾰλῐ́ζομεν	σκᾰνδᾰλῐ́ζετε	σκᾰνδᾰ́λῐζον
middle/ passive	indicative	σκᾰνδᾰλῐζόμην	σκᾰνδᾰλῐ́ζου	σκᾰνδᾰλῐ́ζετο	σκᾰνδᾰλῐ́ζεσθον	σκᾰνδᾰλῐζέσθην	σκᾰνδᾰλῐζόμεθᾰ	σκᾰνδᾰλῐ́ζεσθε	σκᾰνδᾰλῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

Latin: scandalizō
- → English: scandalize
- → Finnish: skandalisoida
- French: scandaliser
- Italian: scandalizzare
- → Serbo-Croatian: skandalizirati
- Spanish: escandalizar
- → Swedish: skandalisera

References

σκανδαλίζω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
σκανδαλίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
G4624 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.