σησάμινος

Ancient Greek

Etymology

From σήσαμον (sḗsamon, “sesame”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /sɛː.sá.mi.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /seˈsa.mi.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /siˈsa.mi.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /siˈsa.mi.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siˈsa.mi.nos/

Adjective

σησᾰ́μῐνος • (sēsáminos) m (feminine σησᾰμῐ́νη, neuter σησᾰ́μῐνον); first/second declension

made of sesame

Inflection

First and second declension of σησᾰ́μῐνος; σησᾰμῐ́νη; σησᾰ́μῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σησᾰ́μῐνος sēsáminos	σησᾰμῐ́νη sēsamínē	σησᾰ́μῐνον sēsáminon	σησᾰμῐ́νω sēsamínō	σησᾰμῐ́νᾱ sēsamínā	σησᾰμῐ́νω sēsamínō	σησᾰ́μῐνοι sēsáminoi	σησᾰ́μῐναι sēsáminai	σησᾰ́μῐνᾰ sēsámina
Genitive	σησᾰμῐ́νου sēsamínou	σησᾰμῐ́νης sēsamínēs	σησᾰμῐ́νου sēsamínou	σησᾰμῐ́νοιν sēsamínoin	σησᾰμῐ́ναιν sēsamínain	σησᾰμῐ́νοιν sēsamínoin	σησᾰμῐ́νων sēsamínōn	σησᾰμῐ́νων sēsamínōn	σησᾰμῐ́νων sēsamínōn
Dative	σησᾰμῐ́νῳ sēsamínōi	σησᾰμῐ́νῃ sēsamínēi	σησᾰμῐ́νῳ sēsamínōi	σησᾰμῐ́νοιν sēsamínoin	σησᾰμῐ́ναιν sēsamínain	σησᾰμῐ́νοιν sēsamínoin	σησᾰμῐ́νοις sēsamínois	σησᾰμῐ́ναις sēsamínais	σησᾰμῐ́νοις sēsamínois
Accusative	σησᾰ́μῐνον sēsáminon	σησᾰμῐ́νην sēsamínēn	σησᾰ́μῐνον sēsáminon	σησᾰμῐ́νω sēsamínō	σησᾰμῐ́νᾱ sēsamínā	σησᾰμῐ́νω sēsamínō	σησᾰμῐ́νους sēsamínous	σησᾰμῐ́νᾱς sēsamínās	σησᾰ́μῐνᾰ sēsámina
Vocative	σησᾰ́μῐνε sēsámine	σησᾰμῐ́νη sēsamínē	σησᾰ́μῐνον sēsáminon	σησᾰμῐ́νω sēsamínō	σησᾰμῐ́νᾱ sēsamínā	σησᾰμῐ́νω sēsamínō	σησᾰ́μῐνοι sēsáminoi	σησᾰ́μῐναι sēsáminai	σησᾰ́μῐνᾰ sēsámina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σησᾰμῐ́νως sēsamínōs			σησᾰμῐνώτερος sēsaminṓteros			σησᾰμῐνώτᾰτος sēsaminṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.