προτείνω

Greek

Etymology

From Ancient Greek προτείνω (proteínō, “put forward, propose”).[1]

Verb

προτείνω • (proteíno) (simple past πρότεινα, passive προτείνομαι)

  1. suggest, propose
  2. propose, nominate
  3. (archaic) stretch forth[1]

Conjugation
προτείνω
Present → Imperfect → Continuous future → Continuous subjunctive → Imperative →
1s  προτείνω πρότεινα θα προτείνω να προτείνω
2s  προτείνεις πρότεινες θα προτείνεις να προτείνεις πρότεινε
3s  προτείνει πρότεινε θα προτείνει να προτείνει
1p  προτείνουμε,  προτείνομε προτείναμε θα προτείνουμε,  προτείνομε να προτείνουμε,  προτείνομε
2p  προτείνετε προτείνατε θα προτείνετε να προτείνετε προτείνετε
3p  προτείνουν,  προτείνουνε πρότειναν,  προτείναν,  προτείνανε θα προτείνουν,  προτείνουνε να προτείνουν,  προτείνουνε
Dependent † Simple past → Simple future → Simple subjunctive → Imperative →
1s  προτείνω πρότεινα θα προτείνω να προτείνω
2s  προτείνεις πρότεινες θα προτείνεις να προτείνεις πρότεινε
3s  προτείνει πρότεινε θα προτείνει να προτείνει
1p  προτείνουμε,  προτείνομε προτείναμε θα προτείνουμε,  προτείνομε να προτείνουμε,  προτείνομε
2p  προτείνετε προτείνατε θα προτείνετε να προτείνετε προτείντε
3p  προτείνουν,  προτείνουνε πρότειναν,  προτείναν,  προτείνανε θα προτείνουν,  προτείνουνε να προτείνουν,  προτείνουνε
Perfect → Pluperfect → Future perfect → Subjunctive →
1s  έχω προτείνει είχα προτείνει θα έχω προτείνει να έχω προτείνει
2s  έχεις προτείνει είχες προτείνει θα έχεις προτείνει να έχεις προτείνει
3s  έχει προτείνει είχε προτείνει θα έχει προτείνει να έχει προτείνει
1p  έχουμε προτείνει είχαμε προτείνει θα έχουμε προτείνει να έχουμε προτείνει
2p  έχετε προτείνει είχατε προτείνει θα έχετε προτείνει να έχετε προτείνει
3p  έχουν προτείνει είχαν προτείνει θα έχουν προτείνει να έχουν προτείνει
Participle:   προτείνοντας Non-finite ‡   προτείνει 172, 1a
    This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existent. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency.
†   The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms.
‡   The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω (écho) it produces perfect tense forms.

References
  1. Babiniotis, Georgios (2002) Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας [Modern Greek Dictionary] (in Greek), 2nd edition, Athens: Lexicology Centre
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.