προσέρχομαι

Ancient Greek

Etymology

From πρός (prós, “to, toward”) + ἔρχομαι (érkhomai, “to come, go”)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.sér.kʰo.mai̯/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /proˈsɛr.kʰo.mɛ/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /proˈser.xo.mɛ/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /proˈser.xo.me/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /proˈser.xo.me/

Verb

προσέρχομαι • (prosérkhomai)

to come or go to
- 458 BCE, Aeschylus, The Eumenides 285
- 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 1104
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 1.2.47
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Symposium 4.38
- 458 BCE, Aeschylus, The Eumenides 474
- 412 BCE, Euripides, Helen 1539
- 431 BCE, Euripides, Medea 68
- 431 BCE, Euripides, Medea 1205
- 438 BCE, Euripides, Alcestis 171
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.121
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 1171
- 425 BCE, Euripides, Andromache 589, (compare Sophocles, Women of Trachis 1076)
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, The Statesman 289D
- 380 BCE, Plato, The Republic 327B
- 380 BCE, Plato, The Republic 493B
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.86
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.199
- 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 777
- 408 BCE, Euripides, Orestes 857
1. (in a hostile sense)
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 6.2.16
2. to surrender, capitulate
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.59
3. to come forward to speak
  - 330 BCE, Demosthenes, On the Crown 13
  - 389 BCE – 314 BCE, Aeschines, Collected Works 85.17
  - 46 CE – 120 CE, Plutarch, Cato the Younger 12
  - 330 BCE, Demosthenes, On the Crown 257
  - 361 BCE – 291 BCE, Dinarchus, Collected Works 104.18
  - 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Theocrines 30
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 6.3.3
4. to come in supplication
  - 155 CE – 235 CE, Cassius Dio, Collected Works 56.9
5. to be engaged in or with
  - 170 CE – 250 CE, Philostratus, Collected Works 109
  - 100 BCE – 1 BCE, Diodorus Siculus, Library 1.95
6. (of things) to be added
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, On Generation and Corruption 1.5.24
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Generation of Animals 1.18.17
to come in
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 7.144
- 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Collected Works 185.8
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 3.6.12

Inflection

Attic imperfect: προσῄειν. Attic future: πρόσειμι from προς-εἶμι.

Present: προσέρχομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	προσέρχομαι	προσέρχει/ προσέρχῃ	προσέρχεται	προσέρχεσθον	προσέρχεσθον	προσερχόμεθᾰ	προσέρχεσθε	προσέρχονται
	subjunctive	προσέρχωμαι	προσέρχῃ	προσέρχηται	προσέρχησθον	προσέρχησθον	προσερχώμεθᾰ	προσέρχησθε	προσέρχωνται
	optative	προσερχοίμην	προσέρχοιο	προσέρχοιτο	προσέρχοισθον	προσερχοίσθην	προσερχοίμεθᾰ	προσέρχοισθε	προσέρχοιντο
	imperative		προσέρχου	προσερχέσθω	προσέρχεσθον	προσερχέσθων		προσέρχεσθε	προσερχέσθων
		infinitive				participle
middle/passive		προσέρχεσθαι				προσερχόμενος, προσερχομένη, προσερχόμενον

Imperfect: προσηρχόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	προσηρχόμην	προσήρχου	προσήρχετο	προσήρχεσθον	προσηρχέσθην	προσηρχόμεθᾰ	προσήρχεσθε	προσήρχοντο

Future: προσελεύσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	προσελεύσομαι	προσελεύσει/ προσελεύσῃ	προσελεύσεται	προσελεύσεσθον	προσελεύσεσθον	προσελευσόμεθᾰ	προσελεύσεσθε	προσελεύσονται
middle	optative	προσελευσοίμην	προσελεύσοιο	προσελεύσοιτο	προσελεύσοισθον	προσελευσοίσθην	προσελευσοίμεθᾰ	προσελεύσοισθε	προσελεύσοιντο
		infinitive				participle
infinitive		προσελεύσεσθαι				προσελευσόμενος, προσελευσομένη, προσελευσόμενον

Aorist: προσήλυθον, προσηλυθόμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσήλυθον	προσήλυθες	προσήλυθε	προσηλύθετον	προσηλυθέτην	προσηλύθομεν	προσηλύθετε	προσήλυθον
	subjunctive	προσελύθω	προσελύθῃς	προσελύθῃ	προσελύθητον	προσελύθητον	προσελύθωμεν	προσελύθητε	προσελύθωσῐ(ν)
	optative	προσελύθοιμῐ	προσελύθοις	προσελύθοι	προσελύθοιτον	προσελυθοίτην	προσελύθοιμεν	προσελύθοιτε	προσελύθοιεν
	imperative		προσελύθε	προσελυθέτω	προσελύθετον	προσελυθέτων		προσελύθετε	προσελυθόντων
middle	indicative	προσηλυθόμην	προσηλύθου	προσηλύθετο	προσηλύθεσθον	προσηλυθέσθην	προσηλυθόμεθᾰ	προσηλύθεσθε	προσηλύθοντο
	subjunctive	προσελύθωμαι	προσελύθῃ	προσελύθηται	προσελύθησθον	προσελύθησθον	προσελυθώμεθᾰ	προσελύθησθε	προσελύθωνται
	optative	προσελυθοίμην	προσελύθοιο	προσελύθοιτο	προσελύθοισθον	προσελυθοίσθην	προσελυθοίμεθᾰ	προσελύθοισθε	προσελύθοιντο
	imperative		προσελυθοῦ	προσελυθέσθω	προσελύθεσθον	προσελυθέσθων		προσελύθεσθε	προσελυθέσθων
		active				middle
infinitive		προσελυθεῖν				προσελυθέσθαι
participle	m	προσελυθών				προσελυθόμενος
	f	προσελυθοῦσᾰ				προσελυθομένη
	n	προσελυθόν				προσελυθόμενον

Aorist: προσῆλθον, προσηλθόμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσῆλθον	προσῆλθες	προσῆλθε	προσήλθετον	προσηλθέτην	προσήλθομεν	προσήλθετε	προσῆλθον
	subjunctive	προσέλθω	προσέλθῃς	προσέλθῃ	προσέλθητον	προσέλθητον	προσέλθωμεν	προσέλθητε	προσέλθωσῐ(ν)
	optative	προσέλθοιμῐ	προσέλθοις	προσέλθοι	προσέλθοιτον	προσελθοίτην	προσέλθοιμεν	προσέλθοιτε	προσέλθοιεν
	imperative		προσέλθε	προσελθέτω	προσέλθετον	προσελθέτων		προσέλθετε	προσελθόντων
middle	indicative	προσηλθόμην	προσήλθου	προσήλθετο	προσήλθεσθον	προσηλθέσθην	προσηλθόμεθᾰ	προσήλθεσθε	προσήλθοντο
	subjunctive	προσέλθωμαι	προσέλθῃ	προσέλθηται	προσέλθησθον	προσέλθησθον	προσελθώμεθᾰ	προσέλθησθε	προσέλθωνται
	optative	προσελθοίμην	προσέλθοιο	προσέλθοιτο	προσέλθοισθον	προσελθοίσθην	προσελθοίμεθᾰ	προσέλθοισθε	προσέλθοιντο
	imperative		προσελθοῦ	προσελθέσθω	προσέλθεσθον	προσελθέσθων		προσέλθεσθε	προσελθέσθων
		active				middle
infinitive		προσελθεῖν				προσελθέσθαι
participle	m	προσελθών				προσελθόμενος
	f	προσελθοῦσᾰ				προσελθομένη
	n	προσελθόν				προσελθόμενον

Descendants

Greek: προσέρχομαι (prosérchomai)

References

προσέρχομαι in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
προσέρχομαι in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
προσέρχομαι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
G4334 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
προσέρχομαι in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften

Greek

Etymology

From Ancient Greek προσέρχομαι.

Pronunciation

IPA^(key): /proˈserxome/
Hyphenation: προ‧σέρ‧χο‧μαι
Old Hyphenation: προσ‧έρ‧χο‧μαι

Verb

προσέρχομαι • (prosérchomai) deponent (simple past προσήλθα, προσήρθα)

arrive, show up (formal)
Ο μάρτυρας δεν προσήλθε στο δικαστήριο.
O mártyras den prosílthe sto dikastírio.
The witness did not come to court.

Conjugation

Template:el-conjug-έρχομαι

Related terms

έρχομαι (érchomai, “to come”)
προσερχόμενος (proserchómenos, participle)

References

προσέρχομαι in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.