πραγματικότητα
Greek
Etymology
πραγματικός (pragmatikós, “real, actual”) + -ότητα (-ótita, “-ity, -ness”). First attested 1787.
Declension
declension of πραγματικότητα
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | πραγματικότητα • | πραγματικότητες • |
| genitive | πραγματικότητας • | πραγματικοτήτων • |
| accusative | πραγματικότητα • | πραγματικότητες • |
| vocative | πραγματικότητα • | πραγματικότητες • |
Related terms
- εικονική πραγματικότητα f (eikonikí pragmatikótita, “virtual reality”)
- and see: πράγμα n (prágma, “thing, entity”)
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.