πραγματικός

Ancient Greek

Etymology

From πρᾶγμα (prâgma, “a thing done, a fact”) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation
 

Adjective

πρᾱγμᾰτῐκός • (prāgmatikós) m (feminine πρᾱγμᾰτῐκή, neuter πρᾱγμᾰτῐκόν); first/second declension

  1. fit for action or business; businesslike, statesmanlike
    1. (substantive) agent, attorney
  2. (of things)
    1. (of history) political (including military)
    2. (of speech or action) able, prudent, statesmanlike
  3. relating to subject-matter
    1. relating to fact
    2. material (opposed to formal, verbal)
  4. (magic) effective spell
  5. troublesome, formidable (of a citadel)

Inflection
First and second declension of πρᾱγμᾰτῐκός; πρᾱγμᾰτῐκή; πρᾱγμᾰτῐκόν (Attic)
Number Singular Dual Plural
Case/Gender MasculineFeminine Neuter MasculineFeminine Neuter MasculineFeminine Neuter
Nominative πρᾱγμᾰτῐκός
prāgmatikós		 πρᾱγμᾰτῐκή
prāgmatikḗ		 πρᾱγμᾰτῐκόν
prāgmatikón		 πρᾱγμᾰτῐκώ
prāgmatikṓ		 πρᾱγμᾰτῐκᾱ́
prāgmatikā́		 πρᾱγμᾰτῐκώ
prāgmatikṓ		 πρᾱγμᾰτῐκοί
prāgmatikoí		 πρᾱγμᾰτῐκαί
prāgmatikaí		 πρᾱγμᾰτῐκᾰ́
prāgmatiká
Genitive πρᾱγμᾰτῐκοῦ
prāgmatikoû		 πρᾱγμᾰτῐκῆς
prāgmatikês		 πρᾱγμᾰτῐκοῦ
prāgmatikoû		 πρᾱγμᾰτῐκοῖν
prāgmatikoîn		 πρᾱγμᾰτῐκαῖν
prāgmatikaîn		 πρᾱγμᾰτῐκοῖν
prāgmatikoîn		 πρᾱγμᾰτῐκῶν
prāgmatikôn		 πρᾱγμᾰτῐκῶν
prāgmatikôn		 πρᾱγμᾰτῐκῶν
prāgmatikôn
Dative πρᾱγμᾰτῐκῷ
prāgmatikôi		 πρᾱγμᾰτῐκῇ
prāgmatikêi		 πρᾱγμᾰτῐκῷ
prāgmatikôi		 πρᾱγμᾰτῐκοῖν
prāgmatikoîn		 πρᾱγμᾰτῐκαῖν
prāgmatikaîn		 πρᾱγμᾰτῐκοῖν
prāgmatikoîn		 πρᾱγμᾰτῐκοῖς
prāgmatikoîs		 πρᾱγμᾰτῐκαῖς
prāgmatikaîs		 πρᾱγμᾰτῐκοῖς
prāgmatikoîs
Accusative πρᾱγμᾰτῐκόν
prāgmatikón		 πρᾱγμᾰτῐκήν
prāgmatikḗn		 πρᾱγμᾰτῐκόν
prāgmatikón		 πρᾱγμᾰτῐκώ
prāgmatikṓ		 πρᾱγμᾰτῐκᾱ́
prāgmatikā́		 πρᾱγμᾰτῐκώ
prāgmatikṓ		 πρᾱγμᾰτῐκούς
prāgmatikoús		 πρᾱγμᾰτῐκᾱ́ς
prāgmatikā́s		 πρᾱγμᾰτῐκᾰ́
prāgmatiká
Vocative πρᾱγμᾰτῐκέ
prāgmatiké		 πρᾱγμᾰτῐκή
prāgmatikḗ		 πρᾱγμᾰτῐκόν
prāgmatikón		 πρᾱγμᾰτῐκώ
prāgmatikṓ		 πρᾱγμᾰτῐκᾱ́
prāgmatikā́		 πρᾱγμᾰτῐκώ
prāgmatikṓ		 πρᾱγμᾰτῐκοί
prāgmatikoí		 πρᾱγμᾰτῐκαί
prāgmatikaí		 πρᾱγμᾰτῐκᾰ́
prāgmatiká
Derived forms Adverb Comparative Superlative
πρᾱγμᾰτῐκῶς
prāgmatikôs		 πρᾱγμᾰτῐκώτερος
prāgmatikṓteros		 πρᾱγμᾰτῐκώτᾰτος
prāgmatikṓtatos
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

Further reading

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek πραγματικός (pragmatikós).

Adjective

πραγματικός • (pragmatikós) m (feminine πραγματική, neuter πραγματικό)

  1. real, factual, actual (having physical existence), (having existence or substance)

Declension
declension of πραγματικός
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative πραγματικός πραγματική πραγματικό πραγματικοί πραγματικές πραγματικά
genitive πραγματικού πραγματικής πραγματικού πραγματικών πραγματικών πραγματικών
accusative πραγματικό πραγματική πραγματικό πραγματικούς πραγματικές πραγματικά
vocative πραγματικέ πραγματική πραγματικό πραγματικοί πραγματικές πραγματικά
derivations comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο πραγματικός, etc.)
relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο πραγματικός (o pio pragmatikós), etc.)

Antonyms
see: πράγμα n (prágma, “thing, entity”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.