πεινάω

Ancient Greek

Etymology

From πεῖνᾰ (peîna, “hunger”) +‎ -ᾰ́ω (-áō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.ná.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /piˈna.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /piˈna.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /piˈna.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈna.o/

Verb

πεινᾰ́ω • (peináō)

to be hungry
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 3.25
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 16.758
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 18.162
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.13–14
- 446 BCE – 386 BCE, Aristophanes, The Acharnians 535
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Fragments 199
- 480 BCE – 406 BCE, Euripides, Fragments 895
- 300 BCE – 200 BCE, Theocritus, Collected Works 15.148
- 371 BCE – 287 BCE, Theophrastus, Enquiry into Plants 8.6.2
(with genitive) to hunger after
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 20.137
1. (figuratively) to hunger after, long for, crave after
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 8.3.39
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Oeconomicus 13.9
  - 380 BCE, Plato, The Republic 521A
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 7.5.50
  - 70 CE – 110 CE, The Gospel of Matthew 5:6
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 1.1.23

Inflection

Present: πεινᾰ́ω, πεινᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεινᾰ́ω	πεινᾰ́εις	πεινᾰ́ει	πεινᾰ́ετον	πεινᾰ́ετον	πεινᾰ́ομεν	πεινᾰ́ετε	πεινᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	πεινᾰ́ω	πεινᾰ́ῃς	πεινᾰ́ῃ	πεινᾰ́ητον	πεινᾰ́ητον	πεινᾰ́ωμεν	πεινᾰ́ητε	πεινᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	πεινᾰ́οιμῐ	πεινᾰ́οις	πεινᾰ́οι	πεινᾰ́οιτον	πεινᾰοίτην	πεινᾰ́οιμεν	πεινᾰ́οιτε	πεινᾰ́οιεν
	imperative		πείνᾰε	πεινᾰέτω	πεινᾰ́ετον	πεινᾰέτων		πεινᾰ́ετε	πεινᾰόντων
middle/ passive	indicative	πεινᾰ́ομαι	πεινᾰ́ῃ, πεινᾰ́ει	πεινᾰ́εται	πεινᾰ́εσθον	πεινᾰ́εσθον	πεινᾰόμεθᾰ	πεινᾰ́εσθε	πεινᾰ́ονται
	subjunctive	πεινᾰ́ωμαι	πεινᾰ́ῃ	πεινᾰ́ηται	πεινᾰ́ησθον	πεινᾰ́ησθον	πεινᾰώμεθᾰ	πεινᾰ́ησθε	πεινᾰ́ωνται
	optative	πεινᾰοίμην	πεινᾰ́οιο	πεινᾰ́οιτο	πεινᾰ́οισθον	πεινᾰοίσθην	πεινᾰοίμεθᾰ	πεινᾰ́οισθε	πεινᾰ́οιντο
	imperative		πεινᾰ́ου	πεινᾰέσθω	πεινᾰ́εσθον	πεινᾰέσθων		πεινᾰ́εσθε	πεινᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πεινᾰ́ειν				πεινᾰ́εσθαι
participle	m	πεινᾰ́ων				πεινᾰόμενος
	f	πεινᾰ́ουσᾰ				πεινᾰομένη
	n	πεινᾰ́ον				πεινᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: πεινῶ, πεινῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεινῶ	πεινᾷς	πεινᾷ	πεινᾶτον	πεινᾶτον	πεινῶμεν	πεινᾶτε	πεινῶσῐ(ν)
	subjunctive	πεινῶ	πεινᾷς	πεινᾷ	πεινᾶτον	πεινᾶτον	πεινῶμεν	πεινᾶτε	πεινῶσῐ(ν)
	optative	πεινῴην, πεινῷμῐ	πεινῴης, πεινῷς	πεινῴη, πεινῷ	πεινῷτον, πεινῴητον	πεινῴτην, πεινῳήτην	πεινῷμεν, πεινῴημεν	πεινῷτε, πεινῴητε	πεινῷεν, πεινῴησᾰν
	imperative		πείνᾱ	πεινᾱ́τω	πεινᾶτον	πεινᾱ́των		πεινᾶτε	πεινώντων
middle/ passive	indicative	πεινῶμαι	πεινᾷ	πεινᾶται	πεινᾶσθον	πεινᾶσθον	πεινώμεθᾰ	πεινᾶσθε	πεινῶνται
	subjunctive	πεινῶμαι	πεινᾷ	πεινᾶται	πεινᾶσθον	πεινᾶσθον	πεινώμεθᾰ	πεινᾶσθε	πεινῶνται
	optative	πεινῴμην	πεινῷο	πεινῷτο	πεινῷσθον	πεινῴσθην	πεινῴμεθᾰ	πεινῷσθε	πεινῷντο
	imperative		πεινῶ	πεινᾱ́σθω	πεινᾶσθον	πεινᾱ́σθων		πεινᾶσθε	πεινᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		πεινᾶν				πεινᾶσθαι
participle	m	πεινῶν				πεινώμενος
	f	πεινῶσᾰ				πεινωμένη
	n	πεινῶν				πεινώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πεινήσω, πεινήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεινήσω	πεινήσεις	πεινήσει	πεινήσετον	πεινήσετον	πεινήσομεν	πεινήσετε	πεινήσουσῐ(ν)
active	optative	πεινήσοιμῐ	πεινήσοις	πεινήσοι	πεινήσοιτον	πεινησοίτην	πεινήσοιμεν	πεινήσοιτε	πεινήσοιεν
middle	indicative	πεινήσομαι	πεινήσῃ, πεινήσει	πεινήσεται	πεινήσεσθον	πεινήσεσθον	πεινησόμεθᾰ	πεινήσεσθε	πεινήσονται
middle	optative	πεινησοίμην	πεινήσοιο	πεινήσοιτο	πεινήσοισθον	πεινησοίσθην	πεινησοίμεθᾰ	πεινήσοισθε	πεινήσοιντο
		active			middle
infinitive		πεινήσειν			πεινήσεσθαι
participle	m	πεινήσων			πεινησόμενος
	f	πεινήσουσᾰ			πεινησομένη
	n	πεινῆσον			πεινησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπείνησᾰ, ἐπεινησᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπείνησᾰ	ἐπείνησᾰς	ἐπείνησε(ν)	ἐπεινήσᾰτον	ἐπεινησᾰ́την	ἐπεινήσᾰμεν	ἐπεινήσᾰτε	ἐπείνησᾰν
	subjunctive	πεινήσω	πεινήσῃς	πεινήσῃ	πεινήσητον	πεινήσητον	πεινήσωμεν	πεινήσητε	πεινήσωσῐ(ν)
	optative	πεινήσαιμῐ	πεινήσειᾰς, πεινήσαις	πεινήσειε(ν), πεινήσαι	πεινήσαιτον	πεινησαίτην	πεινήσαιμεν	πεινήσαιτε	πεινήσειᾰν, πεινήσαιεν
	imperative		πείνησον	πεινησᾰ́τω	πεινήσᾰτον	πεινησᾰ́των		πεινήσᾰτε	πεινησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπεινησᾰ́μην	ἐπεινήσω	ἐπεινήσᾰτο	ἐπεινήσᾰσθον	ἐπεινησᾰ́σθην	ἐπεινησᾰ́μεθᾰ	ἐπεινήσᾰσθε	ἐπεινήσᾰντο
	subjunctive	πεινήσωμαι	πεινήσῃ	πεινήσηται	πεινήσησθον	πεινήσησθον	πεινησώμεθᾰ	πεινήσησθε	πεινήσωνται
	optative	πεινησαίμην	πεινήσαιο	πεινήσαιτο	πεινήσαισθον	πεινησαίσθην	πεινησαίμεθᾰ	πεινήσαισθε	πεινήσαιντο
	imperative		πείνησαι	πεινησᾰ́σθω	πεινήσᾰσθον	πεινησᾰ́σθων		πεινήσᾰσθε	πεινησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		πεινῆσαι			πεινήσᾰσθαι
participle	m	πεινήσᾱς			πεινησᾰ́μενος
	f	πεινήσᾱσᾰ			πεινησᾰμένη
	n	πεινῆσᾰν			πεινησᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πεπείνηκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεπείνηκᾰ	πεπείνηκᾰς	πεπείνηκε(ν)	πεπεινήκᾰτον	πεπεινήκᾰτον	πεπεινήκᾰμεν	πεπεινήκᾰτε	πεπεινήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπεινήκω	πεπεινήκῃς	πεπεινήκῃ	πεπεινήκητον	πεπεινήκητον	πεπεινήκωμεν	πεπεινήκητε	πεπεινήκωσῐ(ν)
	optative	πεπεινήκοιμῐ, πεπεινηκοίην	πεπεινήκοις, πεπεινηκοίης	πεπεινήκοι, πεπεινηκοίη	πεπεινήκοιτον	πεπεινηκοίτην	πεπεινήκοιμεν	πεπεινήκοιτε	πεπεινήκοιεν
	imperative		πεπείνηκε	πεπεινηκέτω	πεπεινήκετον	πεπεινηκέτων		πεπεινήκετε	πεπεινηκόντων
		active
infinitive		πεπεινηκέναι
participle	m	πεπεινηκώς
	f	πεπεινηκυῖᾰ
	n	πεπεινηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

πεινάω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
πεινάω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
πεινάω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
πεινάω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
πεινάω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
G3983 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Greek

Verb

πεινάω • (peináo) (simple past πείνασα)

Alternative form of πεινώ (peinó)

Conjugation

πεινώ, πεινάω

	Present →	Imperfect →	Continuous future →	Continuous subjunctive →	Imperative →
1s	πεινώ, πεινάω	πεινούσα, πείναγα	θα πεινώ, θα πεινάω	να πεινώ, να πεινάω
2s	πεινάς	πεινούσες, πείναγες	θα πεινάς	να πεινάς	πείνα, πείναγε
3s	πεινά, πεινάει	πεινούσε, πείναγε	θα πεινά, θα πεινάει	να πεινά, να πεινάει

1p	πεινούμε, πεινάμε	πεινούσαμε, πεινάγαμε	θα πεινούμε, θα πεινάμε	να πεινούμε, να πεινάμε
2p	πεινάτε	πεινούσατε, πεινάγατε	θα πεινάτε	να πεινάτε	πεινάτε
3p	πεινούν, πεινούνε, πεινάνε, πεινάν	πεινούσαν, πεινούσανε, πείναγαν, πεινάγανε	θα πεινούν, θα πεινούνε, θα πεινάνε, θα πεινάν	να πεινούν, να πεινούνε, να πεινάνε, να πεινάν

	Dependent ^†	Simple past →	Simple future →	Simple subjunctive →	Imperative →
1s	πεινάσω	πείνασα	θα πεινάσω	να πεινάσω
2s	πεινάσεις	πείνασες	θα πεινάσεις	να πεινάσεις	πείνασε, πείνα
3s	πεινάσει	πείνασε	θα πεινάσει	να πεινάσει

1p	πεινάσουμε, πεινάσομε	πεινάσαμε	θα πεινάσουμε, θα πεινάσομε	να πεινάσουμε, να πεινάσομε
2p	πεινάσετε	πεινάσατε	θα πεινάσετε	να πεινάσετε	πεινάστε
3p	πεινάσουν, πεινάσουνε	πείνασαν, πεινάσανε, πεινάσαν	θα πεινάσουν, θα πεινάσουνε	να πεινάσουν, να πεινάσουνε

	Perfect →	Pluperfect →	Future perfect →	Subjunctive →
1s	έχω πεινάσει	είχα πεινάσει	θα έχω πεινάσει	να έχω πεινάσει
2s	έχεις πεινάσει	είχες πεινάσει	θα έχεις πεινάσει	να έχεις πεινάσει
3s	έχει πεινάσει	είχε πεινάσει	θα έχει πεινάσει	να έχει πεινάσει

1p	έχουμε πεινάσει	είχαμε πεινάσει	θα έχουμε πεινάσει	να έχουμε πεινάσει
2p	έχετε πεινάσει	είχατε πεινάσει	θα έχετε πεινάσει	να έχετε πεινάσει
3p	έχουν πεινάσει	είχαν πεινάσει	θα έχουν πεινάσει	να έχουν πεινάσει

	Participle:	πεινώντας	Non-finite ^‡	πεινάσει	68-ασ-2A1-2A1d

	This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existent. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency. † The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms. ‡ The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω (écho) it produces perfect tense forms.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.