παραπαίω

Ancient Greek

Etymology

From πᾰρᾰ- +‎ παίω (“strike”).

Pronunciation
 

Verb

πᾰρᾰπαίω • (parapaíō)

  1. strike on the side, strike falsely
  2. (music) play a false note
  3. commit a folly, be foolish
  4. fall away

Inflection
   Present: πᾰρᾰπαίω
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πᾰρᾰπαίω πᾰρᾰπαίεις πᾰρᾰπαίει πᾰρᾰπαίετον πᾰρᾰπαίετον πᾰρᾰπαίομεν πᾰρᾰπαίετε πᾰρᾰπαίουσῐ(ν)
subjunctive πᾰρᾰπαίω πᾰρᾰπαίῃς πᾰρᾰπαίῃ πᾰρᾰπαίητον πᾰρᾰπαίητον πᾰρᾰπαίωμεν πᾰρᾰπαίητε πᾰρᾰπαίωσῐ(ν)
optative πᾰρᾰπαίοιμῐ πᾰρᾰπαίοις πᾰρᾰπαίοι πᾰρᾰπαίοιτον πᾰρᾰπαιοίτην πᾰρᾰπαίοιμεν πᾰρᾰπαίοιτε πᾰρᾰπαίοιεν
imperative   πᾰρᾰ́παιε πᾰρᾰπαιέτω πᾰρᾰπαίετον πᾰρᾰπαιέτων   πᾰρᾰπαίετε πᾰρᾰπαιόντων
active
infinitive πᾰρᾰπαίειν
participle m πᾰρᾰπαίων
f πᾰρᾰπαίουσᾰ
n πᾰρᾰπαῖον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: πᾰρέπαιον
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πᾰρέπαιον πᾰρέπαιες πᾰρέπαιε(ν) πᾰρεπαίετον πᾰρεπαιέτην πᾰρεπαίομεν πᾰρεπαίετε πᾰρέπαιον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
  • πᾰρᾰπαιόντως (parapaióntōs, “foolishly”, adverb)
  • πᾰρᾰπαισμᾰ n (parapaisma, “madness”)
  • πᾰρᾰ́παιστος (parápaistos, “demented”)
  • and see at παίω (paío)

Descendants

References

Greek

Etymology

From Ancient Greek παραπαίω (“hit wrongly; be foolish, loose my mind”)[1]. Morphologically, from παρα- (para-) + παίω (paíō, “strike”).

Pronunciation
  • IPA(key): /pa.raˈpe.o/
  • Hyphenation: πα‧ρα‧παί‧ω

Verb

παραπαίω • (parapaío) (simple past παρέπαια, παράπαια, passive —)

  1. stagger
    Synonyms: παραπατάω (parapatáo), τρικλίζω (triklízo)
  2. (figuratively) be unsteady, at the point of collapsing
    Synonyms: καταρρέω (katarréo), κλονίζω (klonízo)

Conjugation
παραπαίω   (only active forms, only of present stem)
Active voice ➤   —   Imperfective aspect ➤
Indicative mood ➤ Present ➤ Imperfect ➤ Future ➤
1 sg παραπαίω παρέπαια, (παράπαια)1 θα παραπαίω
2 sg παραπαίεις παρέπαιες, (παράπαιες) θα παραπαίεις
3 sg παραπαίει παρέπαιε, (παράπαιε) θα παραπαίει
1 pl παραπαίουμε, [‑ομε] παραπαίαμε θα παραπαίουμε, [‑ομε]
2 pl παραπαίετε παραπαίατε θα παραπαίετε
3 pl παραπαίουν[ε] παρέπαιν, (παραπαίν(ε), παράπαιαν) θα παραπαίουν(ε)
Subjunctive mood ➤ Formed using present tense from above with a particle (να, ας, όταν, …).
Imperative mood ➤ 2 sg 2 pl
Imperfective aspect παράπαιε παραπαίετε
Other forms Present participle ➤
παραπαίοντας ➤
Notes    1. The second simple past forms, without internal augment, are demotic and less common for this learned verb.
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

References
  1. παραπαίω in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.