παραλείπω

Ancient Greek

Etymology

From πᾰρᾰ- (para-, “by, near”) +‎ λείπω (leípō, “I leave”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.lěː.pɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈli.po/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈli.po/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈli.po/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈli.po/

Verb

παραλείπω • (paraleípō)

to pass over, pass by
to leave out, omit
to neglect
to cease

Inflection

Present: πᾰρᾰλείπω, πᾰρᾰλείπομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πᾰρᾰλείπω	πᾰρᾰλείπεις	πᾰρᾰλείπει	πᾰρᾰλείπετον	πᾰρᾰλείπετον	πᾰρᾰλείπομεν	πᾰρᾰλείπετε	πᾰρᾰλείπουσῐ(ν)
	subjunctive	πᾰρᾰλείπω	πᾰρᾰλείπῃς	πᾰρᾰλείπῃ	πᾰρᾰλείπητον	πᾰρᾰλείπητον	πᾰρᾰλείπωμεν	πᾰρᾰλείπητε	πᾰρᾰλείπωσῐ(ν)
	optative	πᾰρᾰλείποιμῐ	πᾰρᾰλείποις	πᾰρᾰλείποι	πᾰρᾰλείποιτον	πᾰρᾰλειποίτην	πᾰρᾰλείποιμεν	πᾰρᾰλείποιτε	πᾰρᾰλείποιεν
	imperative		πᾰρᾰ́λειπε	πᾰρᾰλειπέτω	πᾰρᾰλείπετον	πᾰρᾰλειπέτων		πᾰρᾰλείπετε	πᾰρᾰλειπόντων
middle/ passive	indicative	πᾰρᾰλείπομαι	πᾰρᾰλείπῃ, πᾰρᾰλείπει	πᾰρᾰλείπεται	πᾰρᾰλείπεσθον	πᾰρᾰλείπεσθον	πᾰρᾰλειπόμεθᾰ	πᾰρᾰλείπεσθε	πᾰρᾰλείπονται
	subjunctive	πᾰρᾰλείπωμαι	πᾰρᾰλείπῃ	πᾰρᾰλείπηται	πᾰρᾰλείπησθον	πᾰρᾰλείπησθον	πᾰρᾰλειπώμεθᾰ	πᾰρᾰλείπησθε	πᾰρᾰλείπωνται
	optative	πᾰρᾰλειποίμην	πᾰρᾰλείποιο	πᾰρᾰλείποιτο	πᾰρᾰλείποισθον	πᾰρᾰλειποίσθην	πᾰρᾰλειποίμεθᾰ	πᾰρᾰλείποισθε	πᾰρᾰλείποιντο
	imperative		πᾰρᾰλείπου	πᾰρᾰλειπέσθω	πᾰρᾰλείπεσθον	πᾰρᾰλειπέσθων		πᾰρᾰλείπεσθε	πᾰρᾰλειπέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πᾰρᾰλείπειν				πᾰρᾰλείπεσθαι
participle	m	πᾰρᾰλείπων				πᾰρᾰλειπόμενος
	f	πᾰρᾰλείπουσᾰ				πᾰρᾰλειπομένη
	n	πᾰρᾰλεῖπον				πᾰρᾰλειπόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πᾰρᾰλείψω, πᾰρᾰλείψομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πᾰρᾰλείψω	πᾰρᾰλείψεις	πᾰρᾰλείψει	πᾰρᾰλείψετον	πᾰρᾰλείψετον	πᾰρᾰλείψομεν	πᾰρᾰλείψετε	πᾰρᾰλείψουσῐ(ν)
active	optative	πᾰρᾰλείψοιμῐ	πᾰρᾰλείψοις	πᾰρᾰλείψοι	πᾰρᾰλείψοιτον	πᾰρᾰλειψοίτην	πᾰρᾰλείψοιμεν	πᾰρᾰλείψοιτε	πᾰρᾰλείψοιεν
middle	indicative	πᾰρᾰλείψομαι	πᾰρᾰλείψῃ, πᾰρᾰλείψει	πᾰρᾰλείψεται	πᾰρᾰλείψεσθον	πᾰρᾰλείψεσθον	πᾰρᾰλειψόμεθᾰ	πᾰρᾰλείψεσθε	πᾰρᾰλείψονται
middle	optative	πᾰρᾰλειψοίμην	πᾰρᾰλείψοιο	πᾰρᾰλείψοιτο	πᾰρᾰλείψοισθον	πᾰρᾰλειψοίσθην	πᾰρᾰλειψοίμεθᾰ	πᾰρᾰλείψοισθε	πᾰρᾰλείψοιντο
		active			middle
infinitive		πᾰρᾰλείψειν			πᾰρᾰλείψεσθαι
participle	m	πᾰρᾰλείψων			πᾰρᾰλειψόμενος
	f	πᾰρᾰλείψουσᾰ			πᾰρᾰλειψομένη
	n	πᾰρᾰλεῖψον			πᾰρᾰλειψόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: πᾰρέλῐπᾰ, πᾰρελῐπᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πᾰρέλῐπᾰ	πᾰρέλῐπᾰς	πᾰρέλῐπε(ν)	πᾰρελῐ́πᾰτον	πᾰρελῐπᾰ́την	πᾰρελῐ́πᾰμεν	πᾰρελῐ́πᾰτε	πᾰρέλῐπᾰν
	subjunctive	πᾰρᾰλῐ́πω	πᾰρᾰλῐ́πῃς	πᾰρᾰλῐ́πῃ	πᾰρᾰλῐ́πητον	πᾰρᾰλῐ́πητον	πᾰρᾰλῐ́πωμεν	πᾰρᾰλῐ́πητε	πᾰρᾰλῐ́πωσῐ(ν)
	optative	πᾰρᾰλῐ́παιμῐ	πᾰρᾰλῐ́πειᾰς, πᾰρᾰλῐ́παις	πᾰρᾰλῐ́πειε(ν), πᾰρᾰλῐ́παι	πᾰρᾰλῐ́παιτον	πᾰρᾰλῐπαίτην	πᾰρᾰλῐ́παιμεν	πᾰρᾰλῐ́παιτε	πᾰρᾰλῐ́πειᾰν, πᾰρᾰλῐ́παιεν
	imperative		πᾰρᾰ́λῐπον	πᾰρᾰλῐπᾰ́τω	πᾰρᾰλῐ́πᾰτον	πᾰρᾰλῐπᾰ́των		πᾰρᾰλῐ́πᾰτε	πᾰρᾰλῐπᾰ́ντων
middle	indicative	πᾰρελῐπᾰ́μην	πᾰρελῐ́πω	πᾰρελῐ́πᾰτο	πᾰρελῐ́πᾰσθον	πᾰρελῐπᾰ́σθην	πᾰρελῐπᾰ́μεθᾰ	πᾰρελῐ́πᾰσθε	πᾰρελῐ́πᾰντο
	subjunctive	πᾰρᾰλῐ́πωμαι	πᾰρᾰλῐ́πῃ	πᾰρᾰλῐ́πηται	πᾰρᾰλῐ́πησθον	πᾰρᾰλῐ́πησθον	πᾰρᾰλῐπώμεθᾰ	πᾰρᾰλῐ́πησθε	πᾰρᾰλῐ́πωνται
	optative	πᾰρᾰλῐπαίμην	πᾰρᾰλῐ́παιο	πᾰρᾰλῐ́παιτο	πᾰρᾰλῐ́παισθον	πᾰρᾰλῐπαίσθην	πᾰρᾰλῐπαίμεθᾰ	πᾰρᾰλῐ́παισθε	πᾰρᾰλῐ́παιντο
	imperative		πᾰρᾰ́λῐπαι	πᾰρᾰλῐπᾰ́σθω	πᾰρᾰλῐ́πᾰσθον	πᾰρᾰλῐπᾰ́σθων		πᾰρᾰλῐ́πᾰσθε	πᾰρᾰλῐπᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		πᾰρᾰλῐ́παι			πᾰρᾰλῐ́πᾰσθαι
participle	m	πᾰρᾰλῐ́πᾱς			πᾰρᾰλῐπᾰ́μενος
	f	πᾰρᾰλῐ́πᾱσᾰ			πᾰρᾰλῐπᾰμένη
	n	πᾰρᾰλῐ́πᾰν			πᾰρᾰλῐπᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πᾰρᾰλέλοιπᾰ, πᾰρᾰλέλειμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πᾰρᾰλέλοιπᾰ	πᾰρᾰλέλοιπᾰς	πᾰρᾰλέλοιπε(ν)	πᾰρᾰλελοίπᾰτον	πᾰρᾰλελοίπᾰτον	πᾰρᾰλελοίπᾰμεν	πᾰρᾰλελοίπᾰτε	πᾰρᾰλελοίπᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πᾰρᾰλελοίπω	πᾰρᾰλελοίπῃς	πᾰρᾰλελοίπῃ	πᾰρᾰλελοίπητον	πᾰρᾰλελοίπητον	πᾰρᾰλελοίπωμεν	πᾰρᾰλελοίπητε	πᾰρᾰλελοίπωσῐ(ν)
	optative	πᾰρᾰλελοίποιμῐ, πᾰρᾰλελοιποίην	πᾰρᾰλελοίποις, πᾰρᾰλελοιποίης	πᾰρᾰλελοίποι, πᾰρᾰλελοιποίη	πᾰρᾰλελοίποιτον	πᾰρᾰλελοιποίτην	πᾰρᾰλελοίποιμεν	πᾰρᾰλελοίποιτε	πᾰρᾰλελοίποιεν
	imperative		πᾰρᾰλέλοιπε	πᾰρᾰλελοιπέτω	πᾰρᾰλελοίπετον	πᾰρᾰλελοιπέτων		πᾰρᾰλελοίπετε	πᾰρᾰλελοιπόντων
middle/ passive	indicative	πᾰρᾰλέλειμμαι	πᾰρᾰλέλειψαι	πᾰρᾰλέλειπται	πᾰρᾰλέλειφθον	πᾰρᾰλέλειφθον	πᾰρᾰλελείμμεθᾰ	πᾰρᾰλέλειφθε	πᾰρᾰλελείπᾰται
	subjunctive	πᾰρᾰλελειμμένος ὦ	πᾰρᾰλελειμμένος ᾖς	πᾰρᾰλελειμμένος ᾖ	πᾰρᾰλελειμμένω ἦτον	πᾰρᾰλελειμμένω ἦτον	πᾰρᾰλελειμμένοι ὦμεν	πᾰρᾰλελειμμένοι ἦτε	πᾰρᾰλελειμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πᾰρᾰλελειμμένος εἴην	πᾰρᾰλελειμμένος εἴης	πᾰρᾰλελειμμένος εἴη	πᾰρᾰλελειμμένοι εἴητον/εἶτον	πᾰρᾰλελειμμένω εἰήτην/εἴτην	πᾰρᾰλελειμμένοι εἴημεν/εἶμεν	πᾰρᾰλελειμμένοι εἴητε/εἶτε	πᾰρᾰλελειμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πᾰρᾰλέλειψο	πᾰρᾰλελείφθω	πᾰρᾰλέλειφθον	πᾰρᾰλελείφθων		πᾰρᾰλέλειφθε	πᾰρᾰλελείφθων
		active				middle/passive
infinitive		πᾰρᾰλελοιπέναι				πᾰρᾰλελεῖφθαι
participle	m	πᾰρᾰλελοιπώς				πᾰρᾰλελειμμένος
	f	πᾰρᾰλελοιπυῖᾰ				πᾰρᾰλελειμμένη
	n	πᾰρᾰλελοιπός				πᾰρᾰλελειμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

παραλείπω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
παραλείπω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
παραλείπω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press

Greek

Verb

παραλείπω • (paraleípo) (simple past παρέλειψα, passive παραλείπομαι)

omit, leave out
neglect

Conjugation

παραλείπω παραλείπομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	παραλείπω	παραλείψω	παραλείπομαι	παραλειφθώ¹
2 sg	παραλείπεις	παραλείψεις	παραλείπεσαι	παραλειφθείς
3 sg	παραλείπει	παραλείψει	παραλείπεται	παραλειφθεί

1 pl	παραλείπουμε, [‑ομε]	παραλείψουμε, [‑ομε]	παραλειπόμαστε	παραλειφθούμε
2 pl	παραλείπετε	παραλείψετε	παραλείπεστε, παραλειπόσαστε	παραλειφθείτε
3 pl	παραλείπουν(ε)	παραλείψουν(ε)	παραλείπονται	παραλειφθούν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	παρέλειπα	παρέλειψα	παραλειπόμουν(α)	παραλείφθηκα¹
2 sg	παρέλειπες	παρέλειψες	παραλειπόσουν(α)	παραλείφθηκες
3 sg	παρέλειπε	παρέλειψε	παραλειπόταν(ε)	παραλείφθηκε

1 pl	παραλείπαμε	παραλείψαμε	παραλειπόμασταν, (‑όμαστε)	παραλειφθήκαμε
2 pl	παραλείπατε	παραλείψατε	παραλειπόσασταν, (‑όσαστε)	παραλειφθήκατε
3 pl	παρέλειπαν, παραλείπαν(ε)	παρέλειψαν, παραλείψαν(ε)	παραλείπονταν, (παραλειπόντουσαν)	παραλείφθηκαν, παραλειφθήκαν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα παραλείπω ➤	θα παραλείψω ➤	θα παραλείπομαι ➤	θα παραλειφθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα παραλείπεις, …	θα παραλείψεις, …	θα παραλείπεσαι, …	θα παραλειφθείς, …

	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … παραλείψει		έχω, έχεις, … παραλειφθεί
Past perfect ➤	είχα, είχες, … παραλείψει		είχα, είχες, … παραλειφθεί
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … παραλείψει		θα έχω, θα έχεις, … παραλειφθεί

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας, όταν, …).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	παράλειπε	παράλειψε	—	παραλείψου
2 pl	παραλείπετε	παραλείψτε	παραλείπεστε	παραλειφθείτε

Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	παραλείποντας ➤		παραλειπόμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤	έχοντας παραλείψει ➤		—

Nonfinite form➤	παραλείψει		παραλειφθεί


Notes	1. In the passive "-φθ-" may become "-φτ-" producing a less common or rare form, e.g. παραλειφθεί → παραλειφτεί • (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.