ορθογραφία

From Ancient Greek ὀρθογραφία (orthographía), equivalent to ορθο- (ortho-, “correct, ortho-”) +‎ -γραφία (-grafía, “writing, -graphy”).

• IPA^(key): /oɾθoɣɾaˈfia/
• Hyphenation: ορ‧θο‧γρα‧φί‧α

ορθογραφία • (orthografía) f (uncountable)

1. spelling (act, practice, ability, or subject of forming words with letters)

   Το να γράφει κανείς «γυνεκα» δεν είναι σωστή ορθογραφία. ― To na gráfei kaneís «gyneka» den eínai sostí orthografía. ― For anyone to write 'womun' (sic) is not correct spelling.

2. (by extension) spelling (as a school subject)

   Ο Στέλιος παίρνει πάντα άριστα στην ορθογραφία. ― O Stélios paírnei pánta árista stin orthografía. ― Stelios always gets an excellent score in spelling class.

3. orthography (aspect of language study concerned with letters and their sequences in words)

• ανορθογραφία f (anorthografía, “misspelling”)

• ορθογραφικός (orthografikós, “orthographical, spelling”)
• ορθογράφος m (orthográfos, “orthographer, correct speller”)
• ορθογραφώ (orthografó, “to spell correctly”)