ναυτικός

Ancient Greek

Etymology

ναύτης (naútēs, “sailor”) +‎ -ικός (-ikós, adjectival suffix)

Pronunciation
 

Adjective

ναυτῐκός • (nautikós) m (feminine ναυτῐκή, neuter ναυτῐκόν); first/second declension

  1. seafaring, naval, on the sea
  2. skilled in seamanship

Declension
First and second declension of ναυτῐκός; ναυτῐκή; ναυτῐκόν (Attic)
Number Singular Dual Plural
Case/Gender MasculineFeminine Neuter MasculineFeminine Neuter MasculineFeminine Neuter
Nominative ναυτῐκός
nautikós		 ναυτῐκή
nautikḗ		 ναυτῐκόν
nautikón		 ναυτῐκώ
nautikṓ		 ναυτῐκᾱ́
nautikā́		 ναυτῐκώ
nautikṓ		 ναυτῐκοί
nautikoí		 ναυτῐκαί
nautikaí		 ναυτῐκᾰ́
nautiká
Genitive ναυτῐκοῦ
nautikoû		 ναυτῐκῆς
nautikês		 ναυτῐκοῦ
nautikoû		 ναυτῐκοῖν
nautikoîn		 ναυτῐκαῖν
nautikaîn		 ναυτῐκοῖν
nautikoîn		 ναυτῐκῶν
nautikôn		 ναυτῐκῶν
nautikôn		 ναυτῐκῶν
nautikôn
Dative ναυτῐκῷ
nautikôi		 ναυτῐκῇ
nautikêi		 ναυτῐκῷ
nautikôi		 ναυτῐκοῖν
nautikoîn		 ναυτῐκαῖν
nautikaîn		 ναυτῐκοῖν
nautikoîn		 ναυτῐκοῖς
nautikoîs		 ναυτῐκαῖς
nautikaîs		 ναυτῐκοῖς
nautikoîs
Accusative ναυτῐκόν
nautikón		 ναυτῐκήν
nautikḗn		 ναυτῐκόν
nautikón		 ναυτῐκώ
nautikṓ		 ναυτῐκᾱ́
nautikā́		 ναυτῐκώ
nautikṓ		 ναυτῐκούς
nautikoús		 ναυτῐκᾱ́ς
nautikā́s		 ναυτῐκᾰ́
nautiká
Vocative ναυτῐκέ
nautiké		 ναυτῐκή
nautikḗ		 ναυτῐκόν
nautikón		 ναυτῐκώ
nautikṓ		 ναυτῐκᾱ́
nautikā́		 ναυτῐκώ
nautikṓ		 ναυτῐκοί
nautikoí		 ναυτῐκαί
nautikaí		 ναυτῐκᾰ́
nautiká
Derived forms Adverb Comparative Superlative
ναυτῐκῶς
nautikôs		 ναυτῐκώτερος
nautikṓteros		 ναυτῐκώτᾰτος
nautikṓtatos
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

Greek

Etymology

Related to Ancient Greek ναῦς (naûs, “ship”)

Adjective

ναυτικός • (naftikós) m (feminine ναυτική, neuter ναυτικό)

  1. marine, nautical
  2. naval

Declension
declension of ναυτικός
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ναυτικός ναυτική ναυτικό ναυτικοί ναυτικές ναυτικά
genitive ναυτικού ναυτικής ναυτικού ναυτικών ναυτικών ναυτικών
accusative ναυτικό ναυτική ναυτικό ναυτικούς ναυτικές ναυτικά
vocative ναυτικέ ναυτική ναυτικό ναυτικοί ναυτικές ναυτικά
derivations comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο ναυτικός, etc.)
relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο ναυτικός (o pio naftikós), etc.)
degrees of comparison by suffixation
comparative singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ναυτικότερος ναυτικότερη ναυτικότερο ναυτικότεροι ναυτικότερες ναυτικότερα
genitive ναυτικότερου ναυτικότερης ναυτικότερου ναυτικότερων ναυτικότερων ναυτικότερων
accusative ναυτικότερο ναυτικότερη ναυτικότερο ναυτικότερους ναυτικότερες ναυτικότερα
vocative ναυτικότερε ναυτικότερη ναυτικότερο ναυτικότεροι ναυτικότερες ναυτικότερα
derivations relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο ναυτικότερος", etc)

Noun

ναυτικός • (naftikós) m (plural ναυτικοί)

  1. seaman, mariner, sailor

Declension
declension of ναυτικός
singular plural
nominative ναυτικός • ναυτικοί •
genitive ναυτικού • ναυτικών •
accusative ναυτικό • ναυτικούς •
vocative ναυτικέ • ναυτικοί •

Synonyms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.