κοινοβιάτης

Greek

Alternative forms

Etymology

Medieval word[1] from Koine Greek κοινόβιον (koinóbion, “coenobium, religious commune”), κοινοβιακός (koinobiakós, “related to a coenobium”).[2]

Pronunciation
  • IPA(key): /cinoviˈatis/
  • Hyphenation: κοι‧νο‧βι‧ά‧της

Noun

κοινοβιάτης • (koinoviátis) m (plural κοινοβιάτες)

  1. (Byzantine, ecclesiastical) cenobite

Declension
declension of κοινοβιάτης
singular plural
nominative κοινοβιάτης • κοινοβιάτες •
genitive κοινοβιάτη • κοινοβιατών •
accusative κοινοβιάτη • κοινοβιάτες •
vocative κοινοβιάτη • κοινοβιάτες •
  • κοινοβιάζω (koinoviázo, “I live in a commune, or a coenobium”)
  • κοινοβιακός (koinoviakós, “related to a coenobium”) (Koine, Medieva)
  • κοινοβιακώς (koinoviakós, adverb) (Koine, Medieval, Modern)
  • κοινοβιάρχης m (koinoviárchis, “the head of a coenobium”) (Medieval)
  • κοινοβιαρχία f (koinoviarchía, “the office of a coenobium leader”) (Medieval)
  • κοινοβιάτικος (koinoviátikos, “related to a coenobium”) (Medieval)
  • κοινοβιώ (koinovió, “I live in a commune, or a coenobium”)
  • κοινόβιο n (koinóvio, “any comune; religious coenobium”) (Koine)
  • κοινόβιος (koinóvios, “related to life in a commune”) (Koine, Medieva)
  • κοινοβιότης f (koinoviótis, “living together, life in a coenobium”)
  • κοινοβίωση f (koinovíosi, “living in the same environment”) (biology)

See also
  • Coenobita (taxonomic genus)
  • Coenobitidae (taxonomic familia)

References
  1. κοινοβ in Kriaras, Emmanuel. (n.d.) Επιτομή του Λεξικού της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας [Concise Dictionary of Medieval Vulgar Greek Literature (1100‑1669) Vols. I‑XIV.] (in Greek), Online edition
  2. κοινοβ in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.