κλίνω

Ancient Greek

Alternative forms

κλίννω (klínnō) – Aeolic

Etymology

From Proto-Indo-European *ḱley-. Cognates include Sanskrit श्रयति (śrayati) and Latin clīnō.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /klǐː.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkli.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkli.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkli.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkli.no/

Verb

κλίνω • (klínō)

to bend, slant
to cause to give way, cause to retreat
to lean, prop something on another
to turn aside
to decline, wane
to seat, cause to lie down
(grammar) to inflect, decline, conjugate
(passive) to lean, be sloping
(passive) to wander, stray

Inflection

Present: κλῑ́νω, κλῑ́νομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλῑ́νω	κλῑ́νεις	κλῑ́νει	κλῑ́νετον	κλῑ́νετον	κλῑ́νομεν	κλῑ́νετε	κλῑ́νουσῐ(ν)
	subjunctive	κλῑ́νω	κλῑ́νῃς	κλῑ́νῃ	κλῑ́νητον	κλῑ́νητον	κλῑ́νωμεν	κλῑ́νητε	κλῑ́νωσῐ(ν)
	optative	κλῑ́νοιμῐ	κλῑ́νοις	κλῑ́νοι	κλῑ́νοιτον	κλῑνοίτην	κλῑ́νοιμεν	κλῑ́νοιτε	κλῑ́νοιεν
	imperative		κλῖνε	κλῑνέτω	κλῑ́νετον	κλῑνέτων		κλῑ́νετε	κλῑνόντων
middle/ passive	indicative	κλῑ́νομαι	κλῑ́νῃ, κλῑ́νει	κλῑ́νεται	κλῑ́νεσθον	κλῑ́νεσθον	κλῑνόμεθᾰ	κλῑ́νεσθε	κλῑ́νονται
	subjunctive	κλῑ́νωμαι	κλῑ́νῃ	κλῑ́νηται	κλῑ́νησθον	κλῑ́νησθον	κλῑνώμεθᾰ	κλῑ́νησθε	κλῑ́νωνται
	optative	κλῑνοίμην	κλῑ́νοιο	κλῑ́νοιτο	κλῑ́νοισθον	κλῑνοίσθην	κλῑνοίμεθᾰ	κλῑ́νοισθε	κλῑ́νοιντο
	imperative		κλῑ́νου	κλῑνέσθω	κλῑ́νεσθον	κλῑνέσθων		κλῑ́νεσθε	κλῑνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κλῑ́νειν				κλῑ́νεσθαι
participle	m	κλῑ́νων				κλῑνόμενος
	f	κλῑ́νουσᾰ				κλῑνομένη
	n	κλῖνον				κλῑνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔκλῑνον, ἐκλῑνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκλῑνον	ἔκλῑνες	ἔκλῑνε(ν)	ἐκλῑ́νετον	ἐκλῑνέτην	ἐκλῑ́νομεν	ἐκλῑ́νετε	ἔκλῑνον
middle/ passive	indicative	ἐκλῑνόμην	ἐκλῑ́νου	ἐκλῑ́νετο	ἐκλῑ́νεσθον	ἐκλῑνέσθην	ἐκλῑνόμεθᾰ	ἐκλῑ́νεσθε	ἐκλῑ́νοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κλῐνέω, κλῐνέομαι, κλῐθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλῐνέω	κλῐνέεις	κλῐνέει	κλῐνέετον	κλῐνέετον	κλῐνέομεν	κλῐνέετε	κλῐνέουσῐ(ν)
active	optative	κλῐνέοιμῐ	κλῐνέοις	κλῐνέοι	κλῐνέοιτον	κλῐνεοίτην	κλῐνέοιμεν	κλῐνέοιτε	κλῐνέοιεν
middle	indicative	κλῐνέομαι	κλῐνέῃ, κλῐνέει	κλῐνέεται	κλῐνέεσθον	κλῐνέεσθον	κλῐνεόμεθᾰ	κλῐνέεσθε	κλῐνέονται
middle	optative	κλῐνεοίμην	κλῐνέοιο	κλῐνέοιτο	κλῐνέοισθον	κλῐνεοίσθην	κλῐνεοίμεθᾰ	κλῐνέοισθε	κλῐνέοιντο
passive	indicative	κλῐθήσομαι	κλῐθήσῃ	κλῐθήσεται	κλῐθήσεσθον	κλῐθήσεσθον	κλῐθησόμεθᾰ	κλῐθήσεσθε	κλῐθήσονται
passive	optative	κλῐθησοίμην	κλῐθήσοιο	κλῐθήσοιτο	κλῐθήσοισθον	κλῐθησοίσθην	κλῐθησοίμεθᾰ	κλῐθήσοισθε	κλῐθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κλῐνέειν			κλῐνέεσθαι		κλῐθήσεσθαι
participle	m	κλῐνέων			κλῐνεόμενος		κλῐθησόμενος
	f	κλῐνέουσᾰ			κλῐνεομένη		κλῐθησομένη
	n	κλῐνέον			κλῐνεόμενον		κλῐθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κλῐνῶ, κλῐνοῦμαι, κλῐθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλῐνῶ	κλῐνεῖς	κλῐνεῖ	κλῐνεῖτον	κλῐνεῖτον	κλῐνοῦμεν	κλῐνεῖτε	κλῐνοῦσῐ(ν)
active	optative	κλῐνοίην, κλῐνοῖμῐ	κλῐνοίης, κλῐνοῖς	κλῐνοίη, κλῐνοῖ	κλῐνοῖτον, κλῐνοίητον	κλῐνοίτην, κλῐνοιήτην	κλῐνοῖμεν, κλῐνοίημεν	κλῐνοῖτε, κλῐνοίητε	κλῐνοῖεν, κλῐνοίησᾰν
middle	indicative	κλῐνοῦμαι	κλῐνῇ	κλῐνεῖται	κλῐνεῖσθον	κλῐνεῖσθον	κλῐνούμεθᾰ	κλῐνεῖσθε	κλῐνοῦνται
middle	optative	κλῐνοίμην	κλῐνοῖο	κλῐνοῖτο	κλῐνοῖσθον	κλῐνοίσθην	κλῐνοίμεθᾰ	κλῐνοῖσθε	κλῐνοῖντο
passive	indicative	κλῐθήσομαι	κλῐθήσῃ	κλῐθήσεται	κλῐθήσεσθον	κλῐθήσεσθον	κλῐθησόμεθᾰ	κλῐθήσεσθε	κλῐθήσονται
passive	optative	κλῐθησοίμην	κλῐθήσοιο	κλῐθήσοιτο	κλῐθήσοισθον	κλῐθησοίσθην	κλῐθησοίμεθᾰ	κλῐθήσοισθε	κλῐθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κλῐνεῖν			κλῐνεῖσθαι		κλῐθήσεσθαι
participle	m	κλῐνῶν			κλῐνούμενος		κλῐθησόμενος
	f	κλῐνοῦσᾰ			κλῐνουμένη		κλῐθησομένη
	n	κλῐνοῦν			κλῐνούμενον		κλῐθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔκλῑνᾰ, ἐκλῑνᾰ́μην, ἐκλῐ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκλῑνᾰ	ἔκλῑνᾰς	ἔκλῑνε(ν)	ἐκλῑ́νᾰτον	ἐκλῑνᾰ́την	ἐκλῑ́νᾰμεν	ἐκλῑ́νᾰτε	ἔκλῑνᾰν
	subjunctive	κλῑ́νω	κλῑ́νῃς	κλῑ́νῃ	κλῑ́νητον	κλῑ́νητον	κλῑ́νωμεν	κλῑ́νητε	κλῑ́νωσῐ(ν)
	optative	κλῑ́ναιμῐ	κλῑ́νειᾰς, κλῑ́ναις	κλῑ́νειε(ν), κλῑ́ναι	κλῑ́ναιτον	κλῑναίτην	κλῑ́ναιμεν	κλῑ́ναιτε	κλῑ́νειᾰν, κλῑ́ναιεν
	imperative		κλῖνον	κλῑνᾰ́τω	κλῑ́νᾰτον	κλῑνᾰ́των		κλῑ́νᾰτε	κλῑνᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκλῑνᾰ́μην	ἐκλῑ́νω	ἐκλῑ́νᾰτο	ἐκλῑ́νᾰσθον	ἐκλῑνᾰ́σθην	ἐκλῑνᾰ́μεθᾰ	ἐκλῑ́νᾰσθε	ἐκλῑ́νᾰντο
	subjunctive	κλῑ́νωμαι	κλῑ́νῃ	κλῑ́νηται	κλῑ́νησθον	κλῑ́νησθον	κλῑνώμεθᾰ	κλῑ́νησθε	κλῑ́νωνται
	optative	κλῑναίμην	κλῑ́ναιο	κλῑ́ναιτο	κλῑ́ναισθον	κλῑναίσθην	κλῑναίμεθᾰ	κλῑ́ναισθε	κλῑ́ναιντο
	imperative		κλῖναι	κλῑνᾰ́σθω	κλῑ́νᾰσθον	κλῑνᾰ́σθων		κλῑ́νᾰσθε	κλῑνᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκλῐ́θην	ἐκλῐ́θης	ἐκλῐ́θη	ἐκλῐ́θητον	ἐκλῐθήτην	ἐκλῐ́θημεν	ἐκλῐ́θητε	ἐκλῐ́θησᾰν
	subjunctive	κλῐθῶ	κλῐθῇς	κλῐθῇ	κλῐθῆτον	κλῐθῆτον	κλῐθῶμεν	κλῐθῆτε	κλῐθῶσῐ(ν)
	optative	κλῐθείην	κλῐθείης	κλῐθείη	κλῐθεῖτον, κλῐθείητον	κλῐθείτην, κλῐθειήτην	κλῐθεῖμεν, κλῐθείημεν	κλῐθεῖτε, κλῐθείητε	κλῐθεῖεν, κλῐθείησᾰν
	imperative		κλῐ́θητῐ	κλῐθήτω	κλῐ́θητον	κλῐθήτων		κλῐ́θητε	κλῐθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κλῖναι			κλῑ́νᾰσθαι		κλῐθῆναι
participle	m	κλῑ́νᾱς			κλῑνᾰ́μενος		κλῐθείς
	f	κλῑ́νᾱσᾰ			κλῑνᾰμένη		κλῐθεῖσᾰ
	n	κλῖνᾰν			κλῑνᾰ́μενον		κλῐθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐκλίνθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐκλίνθην	ἐκλίνθης	ἐκλίνθη	ἐκλίνθητον	ἐκλινθήτην	ἐκλίνθημεν	ἐκλίνθητε	ἐκλίνθησᾰν
	subjunctive	κλινθῶ	κλινθῇς	κλινθῇ	κλινθῆτον	κλινθῆτον	κλινθῶμεν	κλινθῆτε	κλινθῶσῐ(ν)
	optative	κλινθείην	κλινθείης	κλινθείη	κλινθεῖτον, κλινθείητον	κλινθείτην, κλινθειήτην	κλινθεῖμεν, κλινθείημεν	κλινθεῖτε, κλινθείητε	κλινθεῖεν, κλινθείησᾰν
	imperative		κλίνθητῐ	κλινθήτω	κλίνθητον	κλινθήτων		κλίνθητε	κλινθέντων
							passive
infinitive							κλινθῆναι
participle	m						κλινθείς
	f						κλινθεῖσᾰ
	n						κλινθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: κέκλῐκᾰ, κέκλῐμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κέκλῐκᾰ	κέκλῐκᾰς	κέκλῐκε(ν)	κεκλῐ́κᾰτον	κεκλῐ́κᾰτον	κεκλῐ́κᾰμεν	κεκλῐ́κᾰτε	κεκλῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκλῐ́κω	κεκλῐ́κῃς	κεκλῐ́κῃ	κεκλῐ́κητον	κεκλῐ́κητον	κεκλῐ́κωμεν	κεκλῐ́κητε	κεκλῐ́κωσῐ(ν)
	optative	κεκλῐ́κοιμῐ, κεκλῐκοίην	κεκλῐ́κοις, κεκλῐκοίης	κεκλῐ́κοι, κεκλῐκοίη	κεκλῐ́κοιτον	κεκλῐκοίτην	κεκλῐ́κοιμεν	κεκλῐ́κοιτε	κεκλῐ́κοιεν
	imperative		κέκλῐκε	κεκλῐκέτω	κεκλῐ́κετον	κεκλῐκέτων		κεκλῐ́κετε	κεκλῐκόντων
middle/ passive	indicative	κέκλῐμαι	κέκλῐσαι	κέκλῐται	κέκλῐσθον	κέκλῐσθον	κεκλῐ́μεθᾰ	κέκλῐσθε	κέκλῐνται
	subjunctive	κεκλῐμένος ὦ	κεκλῐμένος ᾖς	κεκλῐμένος ᾖ	κεκλῐμένω ἦτον	κεκλῐμένω ἦτον	κεκλῐμένοι ὦμεν	κεκλῐμένοι ἦτε	κεκλῐμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκλῐμένος εἴην	κεκλῐμένος εἴης	κεκλῐμένος εἴη	κεκλῐμένοι εἴητον/εἶτον	κεκλῐμένω εἰήτην/εἴτην	κεκλῐμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκλῐμένοι εἴητε/εἶτε	κεκλῐμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κέκλῐσο	κεκλῐ́σθω	κέκλῐσθον	κεκλῐ́σθων		κέκλῐσθε	κεκλῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		κεκλῐκέναι				κεκλῐ́σθαι
participle	m	κεκλῐκώς				κεκλῐμένος
	f	κεκλῐκυῖᾰ				κεκλῐμένη
	n	κεκλῐκός				κεκλῐμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐκεκλῐ́κειν, ἐκεκλῐ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκεκλῐ́κειν, ἐκεκλῐ́κη	ἐκεκλῐ́κεις, ἐκεκλῐ́κης	ἐκεκλῐ́κει(ν)	ἐκεκλῐ́κετον	ἐκεκλῐκέτην	ἐκεκλῐ́κεμεν	ἐκεκλῐ́κετε	ἐκεκλῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐκεκλῐ́μην	ἐκέκλῐσο	ἐκέκλῐτο	ἐκέκλῐσθον	ἐκεκλῐ́σθην	ἐκεκλῐ́μεθᾰ	ἐκέκλῐσθε	ἐκέκλῐντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀνακλίνω (anaklínō)
ἐγκλίνω (enklínō)
ἐκκλίνω (ekklínō)
ἐπανακλίνω (epanaklínō)
ἐπεγκλίνω (epenklínō)
ἐπεκκλίνω (epekklínō)
ἐπικατακλίνω (epikataklínō)
ἐπικλίνω (epiklínō)
κατακλίνω (kataklínō)
κλίμα (klíma)
κλῖμαξ (klîmax)
κλίνη (klínē)
κλιντήρ (klintḗr)
κλισία (klisía)
κλίσις (klísis)
κλισμός (klismós)
μετακλίνομαι (metaklínomai)
παρακλίνω (paraklínō)
παρεγκλίνω (parenklínō)
περικλίνω (periklínō)
ποτικλίνω (potiklínō)
προκατακλίνω (prokataklínō)
προκλίνω (proklínō)
προσανακλίνω (prosanaklínō)
προσκατακλίνομαι (proskataklínomai)
συγκατακλίνω (sunkataklínō)
συγκλίνω (sunklínō)
συμπαρακλίνω (sumparaklínō)
συνανακλίνομαι (sunanaklínomai)
συνεκκλίνω (sunekklínō)
συνεπικλίνω (sunepiklínō)
ὑπεκκλίνω (hupekklínō)
ὑποκατακλίνω (hupokataklínō)
ὑποκλίνομαι (hupoklínomai)

References

κλίνω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
κλίνω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
κλίνω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
κλίνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
κλίνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
κλίνω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
G2827 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Greek

Pronunciation

IPA^(key): [ˈklino]
Hyphenation: κλί‧νω
Homophone: κλείνω (kleíno)

Verb

κλίνω • (klíno) (simple past έκλινα, passive κλίνομαι)

(transitive) bend, slant
(transitive, figuratively) tend
(intransitive, grammar) inflect, decline, conjugate

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

Related terms

αποκλίνω (apoklíno, “to lean over, to diverge”)
κλίση f (klísi, “leaning, inclination”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.