κατηγόρημα
Ancient Greek
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /ka.tɛː.ɡó.rɛː.ma/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ka.teˈɡo.re.ma/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ka.tiˈɣo.ri.ma/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ka.tiˈɣo.ri.ma/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ka.tiˈɣo.ri.ma/
Noun
κᾰτηγόρημᾰ • (katēgórēma) n (genitive κᾰτηγορήμᾰτος); third declension
- an accusation
- a predicate
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ κᾰτηγόρημᾰ tò katēgórēma |
τὼ κᾰτηγορήμᾰτε tṑ katēgorḗmate |
τᾰ̀ κᾰτηγορήμᾰτᾰ tà katēgorḗmata | ||||||||||
| Genitive | τοῦ κᾰτηγορήμᾰτος toû katēgorḗmatos |
τοῖν κᾰτηγορημᾰ́τοιν toîn katēgorēmátoin |
τῶν κᾰτηγορημᾰ́των tôn katēgorēmátōn | ||||||||||
| Dative | τῷ κᾰτηγορήμᾰτῐ tôi katēgorḗmati |
τοῖν κᾰτηγορημᾰ́τοιν toîn katēgorēmátoin |
τοῖς κᾰτηγορήμᾰσῐ / κᾰτηγορήμᾰσῐν toîs katēgorḗmasi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ κᾰτηγόρημᾰ tò katēgórēma |
τὼ κᾰτηγορήμᾰτε tṑ katēgorḗmate |
τᾰ̀ κᾰτηγορήμᾰτᾰ tà katēgorḗmata | ||||||||||
| Vocative | κᾰτηγόρημᾰ katēgórēma |
κᾰτηγορήμᾰτε katēgorḗmate |
κᾰτηγορήμᾰτᾰ katēgorḗmata | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Descendants
- → French: catégorème
- Greek: κατηγόρημα (katigórima)
Further reading
- κατηγόρημα in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- κατηγόρημα in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- κατηγόρημα in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- accusation idem, page 8.
- denunciation idem, page 211.
- predicate idem, page 634.
Greek
Etymology
From Ancient Greek κατηγόρημα (katēgórēma). Synchronically analysable as κατηγορώ (katigoró, “to accuse”) + -μα (-ma).
Declension
declension of κατηγόρημα
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | κατηγόρημα • | κατηγορήματα • |
| genitive | κατηγορήματος • | κατηγορημάτων • |
| accusative | κατηγόρημα • | κατηγορήματα • |
| vocative | κατηγόρημα • | κατηγορήματα • |
Related terms
- κατηγορούμενο n (katigoroúmeno, “predicative”)
- and see: κατηγορώ (katigoró, “to accuse”)
Further reading
- κατηγόρημα in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.