κένταυρος

See also: Κένταυρος

Ancient Greek

Etymology

From Κένταυρος (Kéntauros, “a savage Thessalian race”).

Pronunciation
 

Noun

κένταυρος • (kéntauros) m (genitive κενταύρου); second declension

  1. centaur
  2. pedophile
  3. pudenda

Inflection
Second declension of ὁ κένταυρος; τοῦ κενταύρου (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ κένταυρος
ho kéntauros		 τὼ κενταύρω
tṑ kentaúrō		 οἱ κένταυροι
hoi kéntauroi
Genitive τοῦ κενταύρου
toû kentaúrou		 τοῖν κενταύροιν
toîn kentaúroin		 τῶν κενταύρων
tôn kentaúrōn
Dative τῷ κενταύρῳ
tôi kentaúrōi		 τοῖν κενταύροιν
toîn kentaúroin		 τοῖς κενταύροις
toîs kentaúrois
Accusative τὸν κένταυρον
tòn kéntauron		 τὼ κενταύρω
tṑ kentaúrō		 τοὺς κενταύρους
toùs kentaúrous
Vocative κένταυρε
kéntaure		 κενταύρω
kentaúrō		 κένταυροι
kéntauroi
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

Descendants

Greek

Etymology

From Ancient Greek κένταυρος (kéntauros).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈcendavɾos/
  • Hyphenation: κέ‧νταυ‧ρος

Noun

κένταυρος • (kéntavros) m (plural κένταυροι)

  1. (mythology, folklore) centaur (mythical beast that is half man, half horse.)
    Ο Φιρένζε ήταν κένταυρος στη σειρά «Χάρι Πότερ». ― O Firénze ítan kéntavros sti seirá «Chári Póter». ― Firenze was a centaur in the 'Harry Potter' series.

Declension
declension of κένταυρος
singular plural
nominative κένταυρος • κένταυροι •
genitive κένταυρου •  κενταύρου • κένταυρων •  κενταύρων •
accusative κένταυρο • κένταυρους •  κενταύρους •
vocative κένταυρε • κένταυροι •

Derived terms
  • κενταυρομαχία f (kentavromachía, “centauromachy”)
  • καρεκλοκένταυρος m (kareklokéntavros, “obstructive bureaucrat”) (derogatory)

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.