ζηλεύω

Greek

Etymology

From Byzantine Greek ζηλεύω (zēleúō), from Ancient Greek ζηλόω (zēlóō).

Pronunciation

IPA^(key): /ziˈlevo/
Hyphenation: ζη‧λεύ‧ω

Verb

ζηλεύω • (zilévo) (simple past ζήλεψα, passive ζηλεύομαι)

(transitive, intransitive) envy, be jealous/envious (to feel resent or wonder at someone for a perceived advantage, material or not)
Τι ωραίο αμάξι που έχεις, ζηλεύω! ― Ti oraío amáxi pou écheis, zilévo! ― What a nice car you have, I'm jealous!

Τον ζηλεύω για τα λεφτά και την ωραία οικογένειά του. ― Ton zilévo gia ta leftá kai tin oraía oikogéneiá tou. ― I'm jealous of his money and his lovely family.
(transitive, more specifically) be jealous, suspect (to be suspecting rivalry in love; to be suspicious of a lover or spouse's fidelity)
Ζηλεύει τη γυναίκα του και φοβάται να την αφήσει μόνη τους πουθενά. ― Zilévei ti gynaíka tou kai fovátai na tin afísei móni tous pouthená. ― He suspects his wife (of cheating) and won't let her go anywhere alone.
- 1961, Alekos Sakellarios (lyrics), Manos Hadjidakis (music), “Ο Γλάρος [The Seagull]”, in Η Αλίκη Στο Ναυτικό [Alice In The Navy], performed by Aliki Vougiouklaki:
  Και ζήλεψα τη βάρκα τη μικρή τη χιονάτη,
  Που της φιλούσε ο γλάρος το κατάλευκο πανί.
  Kai zílepsa ti várka ti mikrí ti chionáti,
  Pou tis filoúse o gláros to katálefko paní.
  And I was jealous of the small snow-white boat,
  Whose pure white sail the seagull was kissing.

Conjugation

ζηλεύω

	Present →	Imperfect →	Continuous future →	Continuous subjunctive →	Imperative →
1s	ζηλεύω	ζήλευα	θα ζηλεύω	να ζηλεύω
2s	ζηλεύεις	ζήλευες	θα ζηλεύεις	να ζηλεύεις	ζήλευε
3s	ζηλεύει	ζήλευε	θα ζηλεύει	να ζηλεύει

1p	ζηλεύουμε, ζηλεύομε	ζηλεύαμε	θα ζηλεύουμε, ζηλεύομε	να ζηλεύουμε, ζηλεύομε
2p	ζηλεύετε	ζηλεύατε	θα ζηλεύετε	να ζηλεύετε	ζηλεύετε
3p	ζηλεύουν, ζηλεύουνε	ζήλευαν, ζηλεύαν, ζηλεύανε	θα ζηλεύουν, ζηλεύουνε	να ζηλεύουν, ζηλεύουνε

	Dependent ^†	Simple past →	Simple future →	Simple subjunctive →	Imperative →
1s	ζηλέψω	ζήλεψα	θα ζηλέψω	να ζηλέψω
2s	ζηλέψεις	ζήλεψες	θα ζηλέψεις	να ζηλέψεις	ζήλεψε
3s	ζηλέψει	ζήλεψε	θα ζηλέψει	να ζηλέψει

1p	ζηλέψουμε, ζηλέψομε	ζηλέψαμε	θα ζηλέψουμε, ζηλέψομε	να ζηλέψουμε, ζηλέψομε
2p	ζηλέψετε	ζηλέψατε	θα ζηλέψετε	να ζηλέψετε	ζηλέψτε, ζηλεύτε
3p	ζηλέψουν, ζηλέψουνε	ζήλεψαν, ζηλέψαν, ζηλέψανε	θα ζηλέψουν, ζηλέψουνε	να ζηλέψουν, ζηλέψουνε

	Perfect →	Pluperfect →	Future perfect →	Subjunctive →
1s	έχω ζηλέψει	είχα ζηλέψει	θα έχω ζηλέψει	να έχω ζηλέψει
2s	έχεις ζηλέψει	είχες ζηλέψει	θα έχεις ζηλέψει	να έχεις ζηλέψει	έχε ζηλεμένο
3s	έχει ζηλέψει	είχε ζηλέψει	θα έχει ζηλέψει	να έχει ζηλέψει

1p	έχουμε ζηλέψει	είχαμε ζηλέψει	θα έχουμε ζηλέψει	να έχουμε ζηλέψει
2p	έχετε ζηλέψει	είχατε ζηλέψει	θα έχετε ζηλέψει	να έχετε ζηλέψει	έχετε ζηλεμένο
3p	έχουν ζηλέψει	είχαν ζηλέψει	θα έχουν ζηλέψει	να έχουν ζηλέψει

	Alternative* perfect:	έχω (έχεις, έχει, έχουμε, έχετε, έχουν) ζηλεμένο
	pluperfect:	είχα (είχες, είχε , είχαμε, είχατε, είχαν) ζηλεμένο
	future perfect:	θα έχω (θα έχεις, θα έχει, θα έχουμε, θα έχετε, θα έχουν) ζηλεμένο
	subjunctive:	να έχω (να έχεις, να έχει, να έχουμε, να έχετε, να έχουν) ζηλεμένο

	Participle:	ζηλεύοντας	Non-finite ^‡	ζηλέψει	17, 1a

	This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existent. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency. † The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms. ‡ The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω (écho) it produces perfect tense forms.

Synonyms

(envy): φθονώ (fthonó), εποφθαλμώ (epofthalmó), ζηλοτυπώ (zilotypó) (romantic and sexual context only)

Derived terms

αξιοζήλευτος (axiozíleftos, “enviable”) (adjective)
ζηλευτός (zileftós, “wanted, desired”) (adjective)
ζήλια f (zília, “jealousy”)
ζηλιάρης m (ziliáris, “jealous male”)
ζηλιάρα f (ziliára, “jealous female”)
ζηλιάρικος (ziliárikos, “jealous”) (adjective)
ζηλοτυπία f (zilotypía, “jealousy - romantic and sexual context only”)
ζηλότυπος (zilótypos, “jealous - romantic and sexual context only”) (adjective)
ζηλωτής m (zilotís, “zealot”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.