εκτέλεση

From εκτελώ (ekteló, “to execute”), calque of French exécution. First attested 1840.

• IPA^(key): /ekˈtelesi/
• Hyphenation: εκ‧τέ‧λε‧ση

εκτέλεση • (ektélesi) f (plural εκτελέσεις)

1. execution, completion (carrying out of an order or an action)
2. (law) execution (legal killing of a person)
3. (music) execution, performance (manner in which piece is performed)

   κακή εκτέλεση ― kakí ektélesi ― bad performance

• (carrying out): πραγματοποίηση f (pragmatopoíisi), ολοκλήρωση f (oloklírosi), εφαρμογή f (efarmogí)
• (killing): θανάτωση (thanátosi)
• (perform): ερμηνεία (ermineía)

• εκτελεστής m (ektelestís, “performer, executor”), εκτελέστρια f (ekteléstria, “performer, executor”)
• εκτελεστικός (ektelestikós, “executive”)