δοξάζω

Ancient Greek

Etymology

From δόξα (dóxa, “opinion”) +‎ -άζω (-ázō, denominative verb suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /dok.sáz.dɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /dokˈsa.zo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ðokˈsa.zo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðokˈsa.zo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðokˈsa.zo/

Verb

δοξάζω • (doxázō)

think, suppose, imagine

Inflection

Present: δοξᾰ́ζω, δοξᾰ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δοξᾰ́ζω	δοξᾰ́ζεις	δοξᾰ́ζει	δοξᾰ́ζετον	δοξᾰ́ζετον	δοξᾰ́ζομεν	δοξᾰ́ζετε	δοξᾰ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	δοξᾰ́ζω	δοξᾰ́ζῃς	δοξᾰ́ζῃ	δοξᾰ́ζητον	δοξᾰ́ζητον	δοξᾰ́ζωμεν	δοξᾰ́ζητε	δοξᾰ́ζωσῐ(ν)
	optative	δοξᾰ́ζοιμῐ	δοξᾰ́ζοις	δοξᾰ́ζοι	δοξᾰ́ζοιτον	δοξᾰζοίτην	δοξᾰ́ζοιμεν	δοξᾰ́ζοιτε	δοξᾰ́ζοιεν
	imperative		δόξᾰζε	δοξᾰζέτω	δοξᾰ́ζετον	δοξᾰζέτων		δοξᾰ́ζετε	δοξᾰζόντων
middle/ passive	indicative	δοξᾰ́ζομαι	δοξᾰ́ζῃ, δοξᾰ́ζει	δοξᾰ́ζεται	δοξᾰ́ζεσθον	δοξᾰ́ζεσθον	δοξᾰζόμεθᾰ	δοξᾰ́ζεσθε	δοξᾰ́ζονται
	subjunctive	δοξᾰ́ζωμαι	δοξᾰ́ζῃ	δοξᾰ́ζηται	δοξᾰ́ζησθον	δοξᾰ́ζησθον	δοξᾰζώμεθᾰ	δοξᾰ́ζησθε	δοξᾰ́ζωνται
	optative	δοξᾰζοίμην	δοξᾰ́ζοιο	δοξᾰ́ζοιτο	δοξᾰ́ζοισθον	δοξᾰζοίσθην	δοξᾰζοίμεθᾰ	δοξᾰ́ζοισθε	δοξᾰ́ζοιντο
	imperative		δοξᾰ́ζου	δοξᾰζέσθω	δοξᾰ́ζεσθον	δοξᾰζέσθων		δοξᾰ́ζεσθε	δοξᾰζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		δοξᾰ́ζειν				δοξᾰ́ζεσθαι
participle	m	δοξᾰ́ζων				δοξᾰζόμενος
	f	δοξᾰ́ζουσᾰ				δοξᾰζομένη
	n	δοξᾰ́ζον				δοξᾰζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐδόξᾰζον, ἐδοξᾰζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐδόξᾰζον	ἐδόξᾰζες	ἐδόξᾰζε(ν)	ἐδοξᾰ́ζετον	ἐδοξᾰζέτην	ἐδοξᾰ́ζομεν	ἐδοξᾰ́ζετε	ἐδόξᾰζον
middle/ passive	indicative	ἐδοξᾰζόμην	ἐδοξᾰ́ζου	ἐδοξᾰ́ζετο	ἐδοξᾰ́ζεσθον	ἐδοξᾰζέσθην	ἐδοξᾰζόμεθᾰ	ἐδοξᾰ́ζεσθε	ἐδοξᾰ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: δοξάσω, δοξάσομαι, δοξασθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δοξάσω	δοξάσεις	δοξάσει	δοξάσετον	δοξάσετον	δοξάσομεν	δοξάσετε	δοξάσουσῐ(ν)
active	optative	δοξάσοιμῐ	δοξάσοις	δοξάσοι	δοξάσοιτον	δοξασοίτην	δοξάσοιμεν	δοξάσοιτε	δοξάσοιεν
middle	indicative	δοξάσομαι	δοξάσῃ, δοξάσει	δοξάσεται	δοξάσεσθον	δοξάσεσθον	δοξασόμεθᾰ	δοξάσεσθε	δοξάσονται
middle	optative	δοξασοίμην	δοξάσοιο	δοξάσοιτο	δοξάσοισθον	δοξασοίσθην	δοξασοίμεθᾰ	δοξάσοισθε	δοξάσοιντο
passive	indicative	δοξασθήσομαι	δοξασθήσῃ	δοξασθήσεται	δοξασθήσεσθον	δοξασθήσεσθον	δοξασθησόμεθᾰ	δοξασθήσεσθε	δοξασθήσονται
passive	optative	δοξασθησοίμην	δοξασθήσοιο	δοξασθήσοιτο	δοξασθήσοισθον	δοξασθησοίσθην	δοξασθησοίμεθᾰ	δοξασθήσοισθε	δοξασθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		δοξάσειν			δοξάσεσθαι		δοξασθήσεσθαι
participle	m	δοξάσων			δοξασόμενος		δοξασθησόμενος
	f	δοξάσουσᾰ			δοξασομένη		δοξασθησομένη
	n	δοξᾶσον			δοξασόμενον		δοξασθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐδόξασᾰ, ἐδοξασᾰ́μην, ἐδοξάσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐδόξασᾰ	ἐδόξασᾰς	ἐδόξασε(ν)	ἐδοξάσᾰτον	ἐδοξασᾰ́την	ἐδοξάσᾰμεν	ἐδοξάσᾰτε	ἐδόξασᾰν
	subjunctive	δοξάσω	δοξάσῃς	δοξάσῃ	δοξάσητον	δοξάσητον	δοξάσωμεν	δοξάσητε	δοξάσωσῐ(ν)
	optative	δοξάσαιμῐ	δοξάσειᾰς, δοξάσαις	δοξάσειε(ν), δοξάσαι	δοξάσαιτον	δοξασαίτην	δοξάσαιμεν	δοξάσαιτε	δοξάσειᾰν, δοξάσαιεν
	imperative		δόξασον	δοξασᾰ́τω	δοξάσᾰτον	δοξασᾰ́των		δοξάσᾰτε	δοξασᾰ́ντων
middle	indicative	ἐδοξασᾰ́μην	ἐδοξάσω	ἐδοξάσᾰτο	ἐδοξάσᾰσθον	ἐδοξασᾰ́σθην	ἐδοξασᾰ́μεθᾰ	ἐδοξάσᾰσθε	ἐδοξάσᾰντο
	subjunctive	δοξάσωμαι	δοξάσῃ	δοξάσηται	δοξάσησθον	δοξάσησθον	δοξασώμεθᾰ	δοξάσησθε	δοξάσωνται
	optative	δοξασαίμην	δοξάσαιο	δοξάσαιτο	δοξάσαισθον	δοξασαίσθην	δοξασαίμεθᾰ	δοξάσαισθε	δοξάσαιντο
	imperative		δόξασαι	δοξασᾰ́σθω	δοξάσᾰσθον	δοξασᾰ́σθων		δοξάσᾰσθε	δοξασᾰ́σθων
passive	indicative	ἐδοξάσθην	ἐδοξάσθης	ἐδοξάσθη	ἐδοξάσθητον	ἐδοξασθήτην	ἐδοξάσθημεν	ἐδοξάσθητε	ἐδοξάσθησᾰν
	subjunctive	δοξασθῶ	δοξασθῇς	δοξασθῇ	δοξασθῆτον	δοξασθῆτον	δοξασθῶμεν	δοξασθῆτε	δοξασθῶσῐ(ν)
	optative	δοξασθείην	δοξασθείης	δοξασθείη	δοξασθεῖτον, δοξασθείητον	δοξασθείτην, δοξασθειήτην	δοξασθεῖμεν, δοξασθείημεν	δοξασθεῖτε, δοξασθείητε	δοξασθεῖεν, δοξασθείησᾰν
	imperative		δοξάσθητῐ	δοξασθήτω	δοξάσθητον	δοξασθήτων		δοξάσθητε	δοξασθέντων
		active			middle		passive
infinitive		δοξᾶσαι			δοξάσᾰσθαι		δοξασθῆναι
participle	m	δοξάσᾱς			δοξασᾰ́μενος		δοξασθείς
	f	δοξάσᾱσᾰ			δοξασᾰμένη		δοξασθεῖσᾰ
	n	δοξᾶσᾰν			δοξασᾰ́μενον		δοξασθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: δεδόξασᾰ, δεδόξασμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δεδόξασᾰ	δεδόξασᾰς	δεδόξασε(ν)	δεδοξάσᾰτον	δεδοξάσᾰτον	δεδοξάσᾰμεν	δεδοξάσᾰτε	δεδοξάσᾱσῐ(ν)
	subjunctive	δεδοξάσω	δεδοξάσῃς	δεδοξάσῃ	δεδοξάσητον	δεδοξάσητον	δεδοξάσωμεν	δεδοξάσητε	δεδοξάσωσῐ(ν)
	optative	δεδοξάσοιμῐ, δεδοξασοίην	δεδοξάσοις, δεδοξασοίης	δεδοξάσοι, δεδοξασοίη	δεδοξάσοιτον	δεδοξασοίτην	δεδοξάσοιμεν	δεδοξάσοιτε	δεδοξάσοιεν
	imperative		δεδόξασε	δεδοξασέτω	δεδοξάσετον	δεδοξασέτων		δεδοξάσετε	δεδοξασόντων
middle/ passive	indicative	δεδόξασμαι	δεδόξασαι	δεδόξασται	δεδόξασθον	δεδόξασθον	δεδοξάσμεθᾰ	δεδόξασθε	δεδοξάσᾰται
	subjunctive	δεδοξασμένος ὦ	δεδοξασμένος ᾖς	δεδοξασμένος ᾖ	δεδοξασμένω ἦτον	δεδοξασμένω ἦτον	δεδοξασμένοι ὦμεν	δεδοξασμένοι ἦτε	δεδοξασμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	δεδοξασμένος εἴην	δεδοξασμένος εἴης	δεδοξασμένος εἴη	δεδοξασμένοι εἴητον/εἶτον	δεδοξασμένω εἰήτην/εἴτην	δεδοξασμένοι εἴημεν/εἶμεν	δεδοξασμένοι εἴητε/εἶτε	δεδοξασμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		δεδόξασο	δεδοξάσθω	δεδόξασθον	δεδοξάσθων		δεδόξασθε	δεδοξάσθων
		active				middle/passive
infinitive		δεδοξασέναι				δεδοξᾶσθαι
participle	m	δεδοξασώς				δεδοξασμένος
	f	δεδοξασυῖᾰ				δεδοξασμένη
	n	δεδοξασός				δεδοξασμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐδεδοξάσειν, ἐδεδοξάσμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐδεδοξάσειν, ἐδεδοξάση	ἐδεδοξάσεις, ἐδεδοξάσης	ἐδεδοξάσει(ν)	ἐδεδοξάσετον	ἐδεδοξασέτην	ἐδεδοξάσεμεν	ἐδεδοξάσετε	ἐδεδοξάσεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐδεδοξάσμην	ἐδεδόξασο	ἐδεδόξαστο	ἐδεδόξασθον	ἐδεδοξάσθην	ἐδεδοξάσμεθᾰ	ἐδεδόξασθε	ἐδεδοξάσᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀδοξάζω (adoxázō)
ἀντιδοξάζω (antidoxázō)
διαδοξάζω (diadoxázō)
ἐνδοξάζομαι (endoxázomai)
ἐπιδοξάζω (epidoxázō)
καταδοξάζω (katadoxázō)
μεταδοξάζω (metadoxázō)
παραδοξάζω (paradoxázō)
προδοξάζω (prodoxázō)
προσδοξάζω (prosdoxázō)
προσεπιδοξάζω (prosepidoxázō)
συνδοξάζω (sundoxázō)

References

δοξάζω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
δοξάζω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
δοξάζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
δοξάζω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2019)
G1392 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Greek

Verb

δοξάζω • (doxázo) (simple past δόξασα)

glorify, praise

Conjugation

δοξάζω

	Present →	Imperfect →	Continuous future →	Continuous subjunctive →	Imperative →
1s	δοξάζω	δόξαζα	θα δοξάζω	να δοξάζω
2s	δοξάζεις	δόξαζες	θα δοξάζεις	να δοξάζεις	δόξαζε
3s	δοξάζει	δόξαζε	θα δοξάζει	να δοξάζει

1p	δοξάζουμε, δοξάζομε	δοξάζαμε	θα δοξάζουμε, δοξάζομε	να δοξάζουμε, δοξάζομε
2p	δοξάζετε	δοξάζατε	θα δοξάζετε	να δοξάζετε	δοξάζετε
3p	δοξάζουν, δοξάζουνε	δόξαζαν, δοξάζαν, δοξάζανε	θα δοξάζουν, δοξάζουνε	να δοξάζουν, δοξάζουνε

	Dependent ^†	Simple past →	Simple future →	Simple subjunctive →	Imperative →
1s	δοξάσω	δόξασα	θα δοξάσω	να δοξάσω
2s	δοξάσεις	δόξασες	θα δοξάσεις	να δοξάσεις	δόξασε
3s	δοξάσει	δόξασε	θα δοξάσει	να δοξάσει

1p	δοξάσουμε, δοξάσομε	δοξάσαμε	θα δοξάσουμε, δοξάσομε	να δοξάσουμε, δοξάσομε
2p	δοξάσετε	δοξάσατε	θα δοξάσετε	να δοξάσετε	δοξάστε
3p	δοξάσουν, δοξάσουνε	δόξασαν, δοξάσαν, δοξάσανε	θα δοξάσουν, δοξάσουνε	να δοξάσουν, δοξάσουνε

	Perfect →	Pluperfect →	Future perfect →	Subjunctive →
1s	έχω δοξάσει	είχα δοξάσει	θα έχω δοξάσει	να έχω δοξάσει
2s	έχεις δοξάσει	είχες δοξάσει	θα έχεις δοξάσει	να έχεις δοξάσει
3s	έχει δοξάσει	είχε δοξάσει	θα έχει δοξάσει	να έχει δοξάσει

1p	έχουμε δοξάσει	είχαμε δοξάσει	θα έχουμε δοξάσει	να έχουμε δοξάσει
2p	έχετε δοξάσει	είχατε δοξάσει	θα έχετε δοξάσει	να έχετε δοξάσει
3p	έχουν δοξάσει	είχαν δοξάσει	θα έχουν δοξάσει	να έχουν δοξάσει

	Participle:	δοξάζοντας	Non-finite ^‡	δοξάσει	35, 1a

	This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existent. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency. † The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms. ‡ The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω (écho) it produces perfect tense forms.

Related terms

see: δόξα f (dóxa, “glory, fame, pride”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.