διαφωνώ

Greek

Verb

διαφωνώ • (diafonó) (simple past διαφώνησα, passive —)

  1. disagree
    Διαφωνήσαμε σ'αυτό. ― Diafonísame s'aftó. ― We disagreed about it.

Conjugation
διαφωνώ
Present → Imperfect → Continuous future → Continuous subjunctive → Imperative →
1s  διαφωνώ διαφωνούσα θα διαφωνώ να διαφωνώ
2s  διαφωνείς διαφωνούσες θα διαφωνείς να διαφωνείς —
3s  διαφωνεί διαφωνούσε θα διαφωνεί να διαφωνεί
1p  διαφωνούμε διαφωνούσαμε θα διαφωνούμε να διαφωνούμε
2p  διαφωνείτε διαφωνούσατε θα διαφωνείτε να διαφωνείτε διαφωνείτε
3p  διαφωνούν, διαφωνούνε διαφωνούσαν, διαφωνούσανε θα διαφωνούν, θα διαφωνούνε να διαφωνούν, να διαφωνούνε
Dependent † Simple past → Simple future → Simple subjunctive → Imperative →
1s  διαφωνήσω διαφώνησα θα διαφωνήσω να διαφωνήσω
2s  διαφωνήσεις διαφώνησες θα διαφωνήσεις να διαφωνήσεις διαφώνησε
3s  διαφωνήσει διαφώνησε θα διαφωνήσει να διαφωνήσει
1p  διαφωνήσουμε, διαφωνήσομε διαφωνήσαμε θα διαφωνήσουμε, θα διαφωνήσομε να διαφωνήσουμε, να διαφωνήσομε
2p  διαφωνήσετε διαφωνήσατε θα διαφωνήσετε να διαφωνήσετε διαφωνήστε,  διαφωνήσετε
3p  διαφωνήσουν, διαφωνήσουνε διαφώνησαν, διαφωνήσαν, διαφωνήσανε θα διαφωνήσουν, θα διαφωνήσουνε να διαφωνήσουν, να διαφωνήσουνε
Perfect → Pluperfect → Future perfect → Subjunctive →
1s  έχω διαφωνήσει είχα διαφωνήσει θα έχω διαφωνήσει να έχω διαφωνήσει
2s  έχεις διαφωνήσει είχες διαφωνήσει θα έχεις διαφωνήσει να έχεις διαφωνήσει
3s  έχει διαφωνήσει είχε διαφωνήσει θα έχει διαφωνήσει να έχει διαφωνήσει
1p  έχουμε διαφωνήσει είχαμε διαφωνήσει θα έχουμε διαφωνήσει να έχουμε διαφωνήσει
2p  έχετε διαφωνήσει είχατε διαφωνήσει θα έχετε διαφωνήσει να έχετε διαφωνήσει
3p  έχουν διαφωνήσει είχαν διαφωνήσει θα έχουν διαφωνήσει να έχουν διαφωνήσει
Participle:   διαφωνώντας Non-finite ‡   διαφωνήσει 73, ησ, 2B1d, 2Β1
    This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existent. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency.
†   The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms.
‡   The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω (écho) it produces perfect tense forms.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.