δελεάζω

Greek

Etymology

From Ancient Greek δελεάζω (deleázō), derived from δέλεαρ (délear, “bait”)

Pronunciation
  • IPA(key): [ðɛlɛˈazɔ]
  • Hyphenation: δε‧λε‧ά‧ζω

Verb

δελεάζω • (deleázo) (simple past δελέασα, passive δελεάζομαι)

  1. tempt, allure, seduce

Conjugation
δελεάζω
Present → Imperfect → Continuous future → Continuous subjunctive → Imperative →
1s  δελεάζω δελέαζα θα δελεάζω να δελεάζω
2s  δελεάζεις δελέαζες θα δελεάζεις να δελεάζεις δελέαζε
3s  δελεάζει δελέαζε θα δελεάζει να δελεάζει
1p  δελεάζουμε,  δελεάζομε δελεάζαμε θα δελεάζουμε,  δελεάζομε να δελεάζουμε,  δελεάζομε
2p  δελεάζετε δελεάζατε θα δελεάζετε να δελεάζετε δελεάζετε
3p  δελεάζουν,  δελεάζουνε δελέαζαν,  δελεάζαν,  δελεάζανε θα δελεάζουν,  δελεάζουνε να δελεάζουν,  δελεάζουνε
Dependent † Simple past → Simple future → Simple subjunctive → Imperative →
1s  δελεάσω δελέασα θα δελεάσω να δελεάσω
2s  δελεάσεις δελέασες θα δελεάσεις να δελεάσεις δελέασε
3s  δελεάσει δελέασε θα δελεάσει να δελεάσει
1p  δελεάσουμε,  δελεάσομε δελεάσαμε θα δελεάσουμε,  δελεάσομε να δελεάσουμε,  δελεάσομε
2p  δελεάσετε δελεάσατε θα δελεάσετε να δελεάσετε δελεάστε
3p  δελεάσουν,  δελεάσουνε δελέασαν,  δελεάσαν,  δελεάσανε θα δελεάσουν,  δελεάσουνε να δελεάσουν,  δελεάσουνε
Perfect → Pluperfect → Future perfect → Subjunctive →
1s  έχω δελεάσει είχα δελεάσει θα έχω δελεάσει να έχω δελεάσει
2s  έχεις δελεάσει είχες δελεάσει θα έχεις δελεάσει να έχεις δελεάσει έχε δελεασμένο
3s  έχει δελεάσει είχε δελεάσει θα έχει δελεάσει να έχει δελεάσει
1p  έχουμε δελεάσει είχαμε δελεάσει θα έχουμε δελεάσει να έχουμε δελεάσει
2p  έχετε δελεάσει είχατε δελεάσει θα έχετε δελεάσει να έχετε δελεάσει έχετε δελεασμένο
3p  έχουν δελεάσει είχαν δελεάσει θα έχουν δελεάσει να έχουν δελεάσει
Alternative* perfect:  έχω (έχεις, έχει, έχουμε, έχετε, έχουν) δελεασμένο
pluperfect:    είχα (είχες, είχε , είχαμε, είχατε, είχαν) δελεασμένο
future perfect:    θα έχω (θα έχεις, θα έχει, θα έχουμε, θα έχετε, θα έχουν) δελεασμένο
subjunctive:    να έχω (να έχεις, να έχει, να έχουμε, να έχετε, να έχουν) δελεασμένο
Participle:   δελεάζοντας Non-finite ‡   δελεάσει 35, 1a
    This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existent. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency.
†   The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms.
‡   The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω (écho) it produces perfect tense forms.

Derived terms
  • δελεαστικός (deleastikós)

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.