γελωτοποιός

Greek

Etymology

From Ancient Greek γελωτοποιός (gelōtopoiós), from Ancient Greek γέλως (gélōs, “laughter”).

Pronunciation

IPA^(key): /ʝelotopiˈos/
Hyphenation: γε‧λω‧το‧ποι‧ός

Noun

γελωτοποιός • (gelotopoiós) m (plural γελωτοποιοί)

(historical) jester, fool, joker, buffoon, clown (person employed to amuse a court)
ο γελωτοποιός του βασιλιά ― o gelotopoiós tou vasiliá ― the king's jester

Declension

declension of γελωτοποιός

	singular	plural
nominative	γελωτοποιός •	γελωτοποιοί •
genitive	γελωτοποιού •	γελωτοποιών •
accusative	γελωτοποιό •	γελωτοποιούς •
vocative	γελωτοποιέ •	γελωτοποιοί •

Synonyms

(clown): κλόουν m (klóoun), παλιάτσος m (paliátsos)

Derived terms

γελωτοποιία f (gelotopoiía, “buffoonery, foolery”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.