βραχύχρονος

Greek

Etymology

From βραχύς (vrachýs, “short”) +‎ χρόνος (chrónos).

Adjective

βραχύχρονος • (vrachýchronos) m (feminine βραχύχρονη, neuter βραχύχρονο)

  1. (phonetics, phonology) short (of a vowel, of a sound)
    Antonym: μακρόχρονος (makróchronos)

Declension
declension of βραχύχρονος
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative βραχύχρονος βραχύχρονη βραχύχρονο βραχύχρονοι βραχύχρονες βραχύχρονα
genitive βραχύχρονου βραχύχρονης βραχύχρονου βραχύχρονων βραχύχρονων βραχύχρονων
accusative βραχύχρονο βραχύχρονη βραχύχρονο βραχύχρονους βραχύχρονες βραχύχρονα
vocative βραχύχρονε βραχύχρονη βραχύχρονο βραχύχρονοι βραχύχρονες βραχύχρονα
derivations comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο βραχύχρονος, etc.)
relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο βραχύχρονος (o pio vrachýchronos), etc.)

See also
  • βραχυχρόνιος (vrachychrónios, “short-lived”)

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.