αφορμή

From Ancient Greek ἀφορμή (aphormḗ), from ἀφ’ (aph’) / ἀπό (apó, “from”) + ὁρμή (hormḗ, “attack, rush”).

• IPA^(key): /afoɾˈmi/
• Hyphenation: α‧φορ‧μή

αφορμή • (aformí) f (plural αφορμές)

1. cause, reason, motive, excuse, occasion (surface/trigger event or circumstance)

   Με αφορμή την εισβολή της Πολωνίας, η Βρετανία κήρυξε πόλεμο στην Γερμανία. ― Me aformí tin eisvolí tis Polonías, i Vretanía kíryxe pólemo stin Germanía. ― Due to (lit:with motive) the invasion of Poland, Britain declared war on Germany.

   Καλό παιδί ήταν, τόσα χρόνια ποτέ δεν μας έδωσε αφορμή να τον τιμωρήσουμε. ― Kaló paidí ítan, tósa chrónia poté den mas édose aformí na ton timorísoume. ― He was a good kid, so many years and he never gave us cause to punish him.

   Μην της μιλάς, ψάχνει αφορμή για καυγά. ― Min tis milás, psáchnei aformí gia kavgá. ― Don't talk to her, she's looking for an excuse to fight.

2. grudge, complaint (long-term animosity or ill will about something or someone)

   Δεν έχω αφορμή μαζί του. ― Den écho aformí mazí tou. ― I have no grudge against him.

Usually implies surface cause or reason, not true motivation, which is expressed by αιτία (aitía).

• αφορμώμαι (aformómai, “to use as an excuse, to use to begin”)

• (cause, reason): αιτία f (aitía), λόγος m (lógos), πρόφαση f (prófasi), πρόσχημα n (próschima), δικαιολογία f (dikaiología)
• (grudge): μνησικακία f (mnisikakía), κακία f (kakía)