απολογητικός

Greek

Etymology

Semantic loan from French apologétique (“apologetic: regretful; defending”) from Medieval Latin apologeticus with the same sense, from ἀπολογητικός (apologētikós, “sense: suitable for defence”).[1] Also see ἀπολογία (apología).

Pronunciation
  • IPA(key): /apoloʝitiˈkos/
  • Hyphenation: α‧πο‧λο‧γη‧τι‧κός
  • Homophone: απολογητικώς (apologitikós)

Adjective

απολογητικός • (apologitikós) m

  1. apologetic, regretfully excusing
    Μου ζήτησε συγγνώμη με απολογητικό ύφος και κατεβασμένο το κεφάλι.
    Mou zítise syngnómi me apologitikó ýfos kai katevasméno to kefáli.
    He asked for forgiveness in an apologetic manner and (with) his head dropped.
  2. (law, the ancient sense) defence, justification (concerning an argument in support of something, mainly in legal settings)
    απολογητικό υπόμνημα ― apologitikó ypómnima ― defence statement
    απολογητική επιστολή ― apologitikí epistolí ― defence letter
  3. (theology) of the branch of apologetics
    απολογητικά έργα ― apologitiká érga ― apologetic works
    see απολογητική (feminine noun)

Declension
declension of απολογητικός
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative απολογητικός απολογητική απολογητικό απολογητικοί απολογητικές απολογητικά
genitive απολογητικού απολογητικής απολογητικού απολογητικών απολογητικών απολογητικών
accusative απολογητικό απολογητική απολογητικό απολογητικούς απολογητικές απολογητικά
vocative απολογητικέ απολογητική απολογητικό απολογητικοί απολογητικές απολογητικά

References
  1. απολογητικός in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.