ανεξάρτητος

Greek

Etymology

αν- (an-, alpha privative) +‎ εξαρτώ (exartó, “depend upon or owe [one’s] existence to”) +‎ -τος (-tos, suffix forming adjectives), calque of French indépendant. First attested 1829.

Adjective

ανεξάρτητος • (anexártitos) m (feminine ανεξάρτητη, neuter ανεξάρτητο)

  1. independent, freelance

Declension
declension of ανεξάρτητος
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ανεξάρτητος ανεξάρτητη ανεξάρτητο ανεξάρτητοι ανεξάρτητες ανεξάρτητα
genitive ανεξάρτητου ανεξάρτητης ανεξάρτητου ανεξάρτητων ανεξάρτητων ανεξάρτητων
accusative ανεξάρτητο ανεξάρτητη ανεξάρτητο ανεξάρτητους ανεξάρτητες ανεξάρτητα
vocative ανεξάρτητε ανεξάρτητη ανεξάρτητο ανεξάρτητοι ανεξάρτητες ανεξάρτητα
derivations comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο ανεξάρτητος, etc.)
relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο ανεξάρτητος (o pio anexártitos), etc.)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.