έδαφος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἔδαφος (édaphos).

Noun

έδαφος • (édafos) n (plural εδάφη)

  1. ground
    κερδίζω έδαφος ― kerdízo édafos ― to gain ground
    Ξάπλωσε στο έδαφος. ― Xáplose sto édafos. ― He lay down on the ground.
  2. soil, land, earth
    Το έδαφος εδώ ήταν κάποτε γόνιμο. ― To édafos edó ítan kápote gónimo. ― The soil was once fertile here.
  3. territory
    Βρεθήκαμε πάλι σε ελληνικό έδαφος. ― Vrethíkame páli se ellinikó édafos. ― We were back on Greek territory.

Declension
declension of έδαφος
singular plural
nominative έδαφος • εδάφη •
genitive εδάφους • εδαφών •
accusative έδαφος • εδάφη •
vocative έδαφος • εδάφη •
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.