Σελήνη

See also: σελήνη and σελίνι

Ancient Greek

Alternative forms
  • Σεληναία (Selēnaía)

Etymology

From σελήνη (selḗnē).

Pronunciation
 

Proper noun

Σελήνη • (Selḗnē) f (genitive Σελήνης); first declension

  1. the earth's Moon
  2. (Greek mythology) Selene, goddess of the Moon

Inflection
First declension of ἡ Σελήνη; τῆς Σελήνης (Attic)
Case / # Singular
Nominative ἡ Σελήνη
hē Selḗnē
Genitive τῆς Σελήνης
tês Selḗnēs
Dative τῇ Σελήνῃ
têi Selḗnēi
Accusative τὴν Σελήνην
tḕn Selḗnēn
Vocative Σελήνη
Selḗnē
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

The personal name rarely takes a definite article.

Derived terms
  • σεληνιακός (selēniakós)
  • σεληνιασμός (selēniasmós)
  • σεληνολογία (selēnología)
  • σεληνογραφία (selēnographía)
  • σεληνόφως (selēnóphōs)

Descendants

See also

Further reading
  • Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,025

Greek

Etymology

From Ancient Greek Σελήνη (Selḗnē).

Pronunciation
  • IPA(key): /seˈlini/
  • Hyphenation: σε‧λή‧νη
  • Homophone: σελίνι (selíni)

Proper noun

Σελήνη • (Selíni) f

  1. (formal, literary, poetic) Moon (the earth's orbiting satellite)

Declension
Declension of Σελήνη (Selíni)
singular
nominative Σελήνη •
genitive Σελήνης •
accusative Σελήνη •
vocative Σελήνη •

Synonyms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.