żegnać

Polish

Etymology

Borrowed from Middle High German segenen, from Latin signāre. Compare modern German segnen.

Pronunciation

IPA(key): /ˈʐɛɡ.nat͡ɕ/

Verb

żegnać impf (perfective pożegnać)

  1. (transitive) to bid goodbye, to bid farewell

Conjugation
Conjugation of żegnać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim, m inan, f, n
infinitive żegnać
present tense 1st żegnam żegnamy
2nd żegnasz żegnacie
3rd żegna żegnają
past tense 1st żegnałem żegnałam żegnaliśmy żegnałyśmy
2nd żegnałeś żegnałaś żegnaliście żegnałyście
3rd żegnał żegnała żegnało żegnali żegnały
future tense 1st będę żegnał1 będę żegnała1 będziemy żegnali1 będziemy żegnały1
2nd będziesz żegnał1 będziesz żegnała1 będziecie żegnali1 będziecie żegnały1
3rd będzie żegnał1 będzie żegnała1 będzie żegnało1 będą żegnali1 będą żegnały1
conditional 1st żegnałbym żegnałabym żegnalibyśmy żegnałybyśmy
2nd żegnałbyś żegnałabyś żegnalibyście żegnałybyście
3rd żegnałby żegnałaby żegnałoby żegnaliby żegnałyby
imperative 1st — żegnajmy
2nd żegnaj żegnajcie
3rd niech żegna niech żegnają
active adjectival participle żegnający żegnająca żegnające żegnający żegnające
passive adjectival participle żegnany żegnana żegnane żegnani żegnane
contemporary adverbial participle żegnając
impersonal past żegnano
verbal noun żegnanie
1 or: będę żegnać, będziesz żegnać etc.

Antonyms
  • pożegnalny

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.