witać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *vitati (“to dwell; to welcome”). Cognates include Russian витать (vitatʹ, “to soar; to welcome”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvʲi.tat͡ɕ/

Verb

witać impf (perfective przywitać or powitać)

  1. to greet, to welcome (affirm the arrival of someone)

Conjugation
Conjugation of witać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive witać
present tense 1st witam witamy
2nd witasz witacie
3rd wita witają
past tense 1st witałem witałam witaliśmy witałyśmy
2nd witałeś witałaś witaliście witałyście
3rd witał witała witało witali witały
future tense 1st będę witał1 będę witała1 będziemy witali1 będziemy witały1
2nd będziesz witał1 będziesz witała1 będziecie witali1 będziecie witały1
3rd będzie witał1 będzie witała1 będzie witało1 będą witali1 będą witały1
conditional 1st witałbym witałabym witalibyśmy witałybyśmy
2nd witałbyś witałabyś witalibyście witałybyście
3rd witałby witałaby witałoby witaliby witałyby
imperative 1st — witajmy
2nd witaj witajcie
3rd niech wita niech witają
active adjectival participle witający witająca witające witający witające
passive adjectival participle witany witana witane witani witane
contemporary adverbial participle witając
impersonal past witano
verbal noun witanie
1 or: będę witać, będziesz witać etc.

Antonyms

Derived terms

Further reading
  • witać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.