znikać

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈzɲi.kat͡ɕ/

Verb

znikać impf (perfective zniknąć)

  1. (intransitive) to disappear, to vanish

Conjugation
Conjugation of znikać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive znikać
present tense 1st znikam znikamy
2nd znikasz znikacie
3rd znika znikają
past tense 1st znikałem znikałam znikaliśmy znikałyśmy
2nd znikałeś znikałaś znikaliście znikałyście
3rd znikał znikała znikało znikali znikały
future tense 1st będę znikał1 będę znikała1 będziemy znikali1 będziemy znikały1
2nd będziesz znikał1 będziesz znikała1 będziecie znikali1 będziecie znikały1
3rd będzie znikał1 będzie znikała1 będzie znikało1 będą znikali1 będą znikały1
conditional 1st znikałbym znikałabym znikalibyśmy znikałybyśmy
2nd znikałbyś znikałabyś znikalibyście znikałybyście
3rd znikałby znikałaby znikałoby znikaliby znikałyby
imperative 1st — znikajmy
2nd znikaj znikajcie
3rd niech znika niech znikają
active adjectival participle znikający znikająca znikające znikający znikające
contemporary adverbial participle znikając
impersonal past znikano
verbal noun znikanie
1 or: będę znikać, będziesz znikać etc.

Further reading
  • znikać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.