znamię

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *znamę.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈzna.mʲɛ/

Noun

znamię n

birthmark; mole
mark; stigma
(botany) stigma
(law, plural only) criteria; the set of features used when determining whether a crime was committed

Declension

declension of znamię

	singular	plural
nominative	znamię	znamiona
genitive	znamienia	znamion
dative	znamieniu	znamionom
accusative	znamię	znamiona
instrumental	znamieniem	znamionami
locative	znamieniu	znamionach
vocative	znamię	znamiona

Derived terms

(verb) znamionować
(adjective) znamienny

Further reading

znamię in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.