zestrzelić

Polish

Etymology

From ze- +‎ strzelić.

Pronunciation
  • IPA(key): /zɛˈstʂɛ.lʲit͡ɕ/

Verb

zestrzelić pf (imperfective zestrzeliwać)

  1. (transitive) to shoot down (bring to the ground)

Conjugation
Conjugation of zestrzelić pf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or n or f
infinitive zestrzelić
future tense 1st zestrzelę zestrzelimy
2nd zestrzelisz zestrzelicie
3rd zestrzeli zestrzelą
past tense 1st zestrzeliłem zestrzeliłam zestrzeliliśmy zestrzeliłyśmy
2nd zestrzeliłeś zestrzeliłaś zestrzeliliście zestrzeliłyście
3rd zestrzelił zestrzeliła zestrzeliło zestrzelili zestrzeliły
conditional 1st zestrzeliłbym zestrzeliłabym zestrzelilibyśmy zestrzeliłybyśmy
2nd zestrzeliłbyś zestrzeliłabyś zestrzelilibyście zestrzeliłybyście
3rd zestrzeliłby zestrzeliłaby zestrzeliłoby zestrzeliliby zestrzeliłyby
imperative 1st niech zestrzelę zestrzelmy
2nd zestrzel zestrzelcie
3rd niech zestrzeli niech zestrzelą
passive adjectival participle zestrzelony zestrzelona zestrzelone zestrzeleni zestrzelone
anterior adverbial participle zestrzeliwszy
impersonal past zestrzelono
verbal noun zestrzelenie

Synonyms
  • strącić

Further reading

zestrzelić in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.