strzelić

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *strěliti.

Pronunciation
  • Audio(file)

IPA(key): /ˈstʂɛ.lʲit͡ɕ/

Verb

strzelić pf (imperfective strzelać)

  1. to shoot

Conjugation
Conjugation of strzelić pf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or n or f
infinitive strzelić
future tense 1st strzelę strzelimy
2nd strzelisz strzelicie
3rd strzeli strzelą
past tense 1st strzeliłem strzeliłam strzeliliśmy strzeliłyśmy
2nd strzeliłeś strzeliłaś strzeliliście strzeliłyście
3rd strzelił strzeliła strzeliło strzelili strzeliły
conditional 1st strzeliłbym strzeliłabym strzelilibyśmy strzeliłybyśmy
2nd strzeliłbyś strzeliłabyś strzelilibyście strzeliłybyście
3rd strzeliłby strzeliłaby strzeliłoby strzeliliby strzeliłyby
imperative 1st niech strzelę strzelmy
2nd strzel strzelcie
3rd niech strzeli niech strzelą
anterior adverbial participle strzeliwszy
impersonal past strzelono
verbal noun strzelenie

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.