włóczyć

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *volčiti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvwu.t͡ʂɨt͡ɕ/

Verb

włóczyć impf

  1. (transitive) to drag, to draggle
  2. (reflexive) to gallivant, to roam, to wander, to tramp, to traipse

Conjugation
Conjugation of włóczyć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive włóczyć
present tense 1st włóczę włóczymy
2nd włóczysz włóczycie
3rd włóczy włóczą
past tense 1st włóczyłem włóczyłam włóczyliśmy włóczyłyśmy
2nd włóczyłeś włóczyłaś włóczyliście włóczyłyście
3rd włóczył włóczyła włóczyło włóczyli włóczyły
future tense 1st będę włóczył1 będę włóczyła1 będziemy włóczyli1 będziemy włóczyły1
2nd będziesz włóczył1 będziesz włóczyła1 będziecie włóczyli1 będziecie włóczyły1
3rd będzie włóczył1 będzie włóczyła1 będzie włóczyło1 będą włóczyli1 będą włóczyły1
conditional 1st włóczyłbym włóczyłabym włóczylibyśmy włóczyłybyśmy
2nd włóczyłbyś włóczyłabyś włóczylibyście włóczyłybyście
3rd włóczyłby włóczyłaby włóczyłoby włóczyliby włóczyłyby
imperative 1st — włóczmy
2nd włócz włóczcie
3rd niech włóczy niech włóczą
active adjectival participle włóczący włócząca włóczące włóczący włóczące
passive adjectival participle włóczony włóczona włóczone włóczeni włóczone
contemporary adverbial participle włócząc
impersonal past włóczono
verbal noun włóczenie
1 or: będę włóczyć, będziesz włóczyć etc.

Synonyms

Derived terms

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.