wlec

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *velťi (stem *velk-)[1], from Proto-Balto-Slavic welk-/*wilk-[1]. Cognates include Czech vléci[1], Serbo-Croatian вући/vući[1], Russian влечь (vlečʹ), воло́чь (volóčʹ)[1] and Lithuanian vil̃kti[1].

Pronunciation
  • IPA(key): /vlɛt͡s/

Verb

wlec impf

  1. (transitive) to drag, to haul
  2. (reflexive) to traipse, to lag, to straggle, to draggle, to drag on, to wear on

Conjugation

Two patterns are possible.[2]

Conjugation of wlec impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive wlec
present tense 1st wlokę wleczemy
2nd wleczesz wleczecie
3rd wlecze wloką
past tense 1st wlokłem wlokłam wlekliśmy wlokłyśmy
2nd wlokłeś wlokłaś wlekliście wlokłyście
3rd wlókł wlokła wlokło wlekli wlokły
future tense 1st będę wlókł1 będę wlokła1 będziemy wlekli1 będziemy wlokły1
2nd będziesz wlókł1 będziesz wlokła1 będziecie wlekli1 będziecie wlokły1
3rd będzie wlókł1 będzie wlokła1 będzie wlokło1 będą wlekli1 będą wlokły1
conditional 1st wlókłbym wlokłabym wleklibyśmy wlokłybyśmy
2nd wlókłbyś wlokłabyś wleklibyście wlokłybyście
3rd wlókłby wlokłaby wlokłoby wlekliby wlokłyby
imperative 1st — wleczmy
2nd wlecz wleczcie
3rd niech wlecze niech wloką
active adjectival participle wlokący wlokąca wlokące wlokący wlokące
passive adjectival participle wleczony wleczona wleczone wleczeni wleczone
contemporary adverbial participle wlokąc
impersonal past wleczono
verbal noun wleczenie
1 or: będę wlec, będziesz wlec etc.

or

Conjugation of wlec impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive wlec
present tense 1st wlekę wleczemy
2nd wleczesz wleczecie
3rd wlecze wleką
past tense 1st wlekłem wlekłam wlekliśmy wlekłyśmy
2nd wlekłeś wlekłaś wlekliście wlekłyście
3rd wlekł wlekła wlekło wlekli wlekły
future tense 1st będę wlekł1 będę wlekła1 będziemy wlekli1 będziemy wlekły1
2nd będziesz wlekł1 będziesz wlekła1 będziecie wlekli1 będziecie wlekły1
3rd będzie wlekł1 będzie wlekła1 będzie wlekło1 będą wlekli1 będą wlekły1
conditional 1st wlekłbym wlekłabym wleklibyśmy wlekłybyśmy
2nd wlekłbyś wlekłabyś wleklibyście wlekłybyście
3rd wlekłby wlekłaby wlekłoby wlekliby wlekłyby
imperative 1st — wleczmy
2nd wlecz wleczcie
3rd niech wlecze niech wleką
active adjectival participle wlekący wlekąca wlekące wlekący wlekące
passive adjectival participle wleczony wleczona wleczone wleczeni wleczone
contemporary adverbial participle wlekąc
impersonal past wleczono
verbal noun wleczenie
1 or: będę wlec, będziesz wlec etc.

Synonyms
Derived terms
verbs derived from wlec
  • wlec się
  • dowlec się
  • nawlekać, nawlec
  • oblekać (się), oblec
  • powlekać (się), powlec
  • przewlekać, przewlec
  • przywlekać, przywlec
  • zawlec
  • zwlekać
adjectives derived from wlec
  • przewlekły

References
  1. Derksen, Rick (2008) Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 4), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 514. →ISBN
  2. Słownik PWN. (retrieved 21 March 2015)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.