wymóc

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvɨ.mut͡s/

Verb

wymóc pf (imperfective wymagać)

  1. to force from (by demanding or by persuasion)
    Wymogłem na moim szefie urlop. — I forced the holiday leave from my boss

Conjugation
Conjugation of wymóc pf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or n or f
infinitive wymóc
future tense 1st wymogę wymożemy
2nd wymożesz wymożecie
3rd wymoże wymogą
past tense 1st wymogłem wymogłam wymogliśmy wymogłyśmy
2nd wymogłeś wymogłaś wymogliście wymogłyście
3rd wymógł wymogła wymogło wymogli wymogły
conditional 1st wymógłbym wymogłabym wymoglibyśmy wymogłybyśmy
2nd wymógłbyś wymogłabyś wymoglibyście wymogłybyście
3rd wymógłby wymogłaby wymogłoby wymogliby wymogłyby
imperative 1st niech wymogę wymóżmy
2nd wymóż wymóżcie
3rd niech wymoże niech wymogą
passive adjectival participle wymożony wymożona wymożone wymożeni wymożone
anterior adverbial participle wymógłszy
impersonal past wymożono
verbal noun wymożenie

Usage notes

The imperfective form wymagać is used differently, meaning "to require" (the English "to demand" comes close to the overlap of meaning).

Further reading
  • wymóc in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.