voorbijkomen

Dutch

Etymology

From voorbij +‎ komen.

Pronunciation
  • IPA(key): /voːrˈbɛi̯ˌkoː.mə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: voor‧bij‧ko‧men

Verb

voorbijkomen

  1. (intransitive) to pass, to come to pass, to end
  2. (intransitive) to drop by

Inflection
Inflection of voorbijkomen (strong class 4, irregular, separable)
infinitive voorbijkomen
past singular kwam voorbij
past participle voorbijgekomen
infinitive voorbijkomen
gerund voorbijkomen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kom voorbijkwam voorbijvoorbijkomvoorbijkwam
2nd person sing. (jij) komt voorbijkwam voorbijvoorbijkomtvoorbijkwam
2nd person sing. (u) komt voorbijkwam voorbijvoorbijkomtvoorbijkwam
2nd person sing. (gij) komt voorbijkwaamt voorbijvoorbijkomtvoorbijkwaamt
3rd person singular komt voorbijkwam voorbijvoorbijkomtvoorbijkwam
plural komen voorbijkwamen voorbijvoorbijkomenvoorbijkwamen
subjunctive sing.1 kome voorbijkwame voorbijvoorbijkomevoorbijkwame
subjunctive plur.1 komen voorbijkwamen voorbijvoorbijkomenvoorbijkwamen
imperative sing. kom voorbij
imperative plur.1 komt voorbij
participles voorbijkomendvoorbijgekomen
1) Archaic.

Synonyms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.