vocitus

Latin

Etymology

Related to vocuus, from vacuus. It may be a variant of a form vacĭtus, and perhaps originated as a participle of a verb vacĕre, from vacō (I am empty). See also vocīvus as a variant of vacīvus.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ˈwo.ki.tus/, [ˈwɔ.kɪ.tʊs]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈvo.t͡ʃi.tus/, [ˈvoː.t͡ʃi.tus]

Adjective

vocitus (feminine vocita, neuter vocitum); first/second declension

  1. (Late Latin) emptied; empty

Declension

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative vocitus vocita vocitum vocitī vocitae vocita
Genitive vocitī vocitae vocitī vocitōrum vocitārum vocitōrum
Dative vocitō vocitae vocitō vocitīs vocitīs vocitīs
Accusative vocitum vocitam vocitum vocitōs vocitās vocita
Ablative vocitō vocitā vocitō vocitīs vocitīs vocitīs
Vocative vocite vocita vocitum vocitī vocitae vocita

Descendants

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.