ventilo

See also: ventiló and ventilò

Catalan

Pronunciation

  • (Balearic) IPA(key): /vənˈti.lo/
  • (Central) IPA(key): /bənˈti.lu/
  • (Valencian) IPA(key): /venˈti.lo/

Verb

ventilo

  1. first-person singular present indicative form of ventilar

French

Etymology

Apocopic form of ventilateur Clipping of ventilateur.

Noun

ventilo m (plural ventilos)

  1. (colloquial) fan (machine used for circulating air)

Further reading

Anagrams


Italian

Verb

ventilo

  1. first-person singular present indicative of ventilare

Anagrams


Latin

Etymology

From ventulus (slight wind).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ˈwen.ti.loː/, [ˈwɛn.tɪ.ɫoː]

Verb

ventilō (present infinitive ventilāre, perfect active ventilāvī, supine ventilātum); first conjugation

  1. I toss, swing, brandish in the air
  2. I expose to a draught
  3. I winnow, fan
  4. (figuratively) I incite

Inflection

   Conjugation of ventilo (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present ventilō ventilās ventilat ventilāmus ventilātis ventilant
imperfect ventilābam ventilābās ventilābat ventilābāmus ventilābātis ventilābant
future ventilābō ventilābis ventilābit ventilābimus ventilābitis ventilābunt
perfect ventilāvī ventilāvistī ventilāvit ventilāvimus ventilāvistis ventilāvērunt, ventilāvēre
pluperfect ventilāveram ventilāverās ventilāverat ventilāverāmus ventilāverātis ventilāverant
future perfect ventilāverō ventilāveris ventilāverit ventilāverimus ventilāveritis ventilāverint
passive present ventilor ventilāris, ventilāre ventilātur ventilāmur ventilāminī ventilantur
imperfect ventilābar ventilābāris, ventilābāre ventilābātur ventilābāmur ventilābāminī ventilābantur
future ventilābor ventilāberis, ventilābere ventilābitur ventilābimur ventilābiminī ventilābuntur
perfect ventilātus + present active indicative of sum
pluperfect ventilātus + imperfect active indicative of sum
future perfect ventilātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present ventilem ventilēs ventilet ventilēmus ventilētis ventilent
imperfect ventilārem ventilārēs ventilāret ventilārēmus ventilārētis ventilārent
perfect ventilāverim ventilāverīs ventilāverit ventilāverimus ventilāveritis ventilāverint
pluperfect ventilāvissem ventilāvissēs ventilāvisset ventilāvissēmus ventilāvissētis ventilāvissent
passive present ventiler ventilēris, ventilēre ventilētur ventilēmur ventilēminī ventilentur
imperfect ventilārer ventilārēris, ventilārēre ventilārētur ventilārēmur ventilārēminī ventilārentur
perfect ventilātus + present active subjunctive of sum
pluperfect ventilātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present ventilā ventilāte
future ventilātō ventilātō ventilātōte ventilantō
passive present ventilāre ventilāminī
future ventilātor ventilātor ventilantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives ventilāre ventilāvisse ventilātūrus esse ventilārī ventilātus esse ventilātum īrī
participles ventilāns ventilātūrus ventilātus ventilandus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
ventilāre ventilandī ventilandō ventilandum ventilātum ventilātū

Derived terms

Descendants

References

  • ventilo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • ventilo in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • ventilo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette

Portuguese

Verb

ventilo

  1. first-person singular (eu) present indicative of ventilar

Spanish

Pronunciation

  • IPA(key): /benˈtilo/, [bẽn̪ˈt̪ilo]

Verb

ventilo

  1. First-person singular (yo) present indicative form of ventilar.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.