vansinnig

Swedish

Etymology

From Old Swedish vansinnogher, from Middle Low German wansinnich, equivalent to van- + sinne + -ig. Cognate with German wahnsinnig.

Pronunciation

  • (file)

Adjective

vansinnig

  1. mad, insane

Declension

Inflection of vansinnig
Indefinite Positive Comparative Superlative2
Common singular vansinnig vansinnigare vansinnigast
Neuter singular vansinnigt vansinnigare vansinnigast
Plural vansinniga vansinnigare vansinnigast
Definite Positive Comparative Superlative
Masculine singular1 vansinnige vansinnigare vansinnigaste
All vansinniga vansinnigare vansinnigaste
1) Only used, optionally, to refer to things whose natural gender is masculine.
2) The indefinite superlative forms are only used in the predicative.

Derived terms

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.