vandring

Norwegian Bokmål

Etymology

From vandre + -ing

Noun

vandring f or m (definite singular vandringa or vandringen, indefinite plural vandringer, definite plural vandringene)

  1. a hike, ramble, walk
  2. migration
  3. wandering, roaming
    vandring - on the move

References


Norwegian Nynorsk

Etymology

From vandra (verb) + -ing

Pronunciation

  • IPA(key): /²ʋɑndrɪŋ/

Noun

vandring f (definite singular vandringa, indefinite plural vandringar, definite plural vandringane)

  1. wandering

Further reading


Swedish

vandring 3 on Öland

Noun

vandring c

  1. a hike, a tour or journey (mostly by foot), a long walk
  2. hiking (a sport or recreation)
  3. a horse mill or similar animal powered mechanism

Declension

Declension of vandring 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative vandring vandringen vandringar vandringarna
Genitive vandrings vandringens vandringars vandringarnas
  • fjällvandring
  • fotvandring
  • gesällvandring
  • hästvandring
  • oxvandring
  • nattvandring
  • tröskvandring
  • vandra
  • vandrare
  • vandringsfärd
  • vandringskänga
  • vandringsled
  • vandringssägen
  • vandringstrast
  • ökenvandring
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.