uitdoen

Dutch

Etymology

uit + doen

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈœy̯dun/
  • (file)

Verb

uitdoen

  1. to take off (clothes)
  2. to turn off (a switch)

Inflection

Inflection of uitdoen (strong class non-standard, irregular, separable)
infinitive uitdoen
past singular deed uit
past participle uitgedaan
infinitive uitdoen
gerund uitdoen n
verbal noun
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular doe uitdeed uituitdoeuitdeed
2nd person sing. (jij) doet uitdeed uituitdoetuitdeed
2nd person sing. (u) doet uitdeed uituitdoetuitdeed
2nd person sing. (gij) doet uitdeedt uituitdoetuitdeedt
3rd person singular doet uitdeed uituitdoetuitdeed
plural doen uitdeden uituitdoenuitdeden
subjunctive sing.1 doe uitdede uituitdoeuitdede
subjunctive plur.1 doen uitdeden uituitdoenuitdeden
imperative sing. doe uit
imperative plur.1 doet uit
participles uitdoenduitgedaan
1) Archaic.

Synonyms

Antonyms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.